Nie-matka. Pracuje jako pedagog szkolny w 27-tysięcznym miasteczku w Polsce w szkole podstawowej. Pracowała w ośrodku kuratorskimi świetlicy terapeutycznej, które współtworzyła. Zajmowała się kształceniem nauczycieli. Do dziś jest „jednoosobową instytucją” wsparcia dla dwójki osieroconych dzieci, okaleczonych neurologicznie. Nadal stoi w kolejce do specjalisty z D. i M.
Rodziny w zastępstwie zawsze diagnozują powierzone im dzieci i uczestniczą w bardzo wielu specjalistycznych terapiach. Często dzieci trafiające do rodzinnej pieczy zastępczej borykają się z szeregiem zaburzeń psychicznych i fizycznych. Autorka opisuje własne doświadczenia, z jakimi przyszło jej się zmierzyć, będąc rodzicem zastępczym dwójki dzieci z FAS.
