Postęp technologiczny spowodował powstanie nowych możliwości w edukacji na każdym etapie nauczania/uczenia się. Nowe technologie mogą wspierać tradycyjne formy oddziaływania edukacyjnego, pozwalają na likwidowanie trudności związanych z pokonywaniem dystansu, umożliwiają prawie natychmiastowy dostęp do każdej zmagazynowanej informacji czy tworzenie niemal nieograniczonych warunków dwustronnej komunikacji słownej lub tekstowej (Bednarek, Lubina, 2008). Stwarzają również nowe możliwości w pracy z osobami ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – wspomagają rozwój, ułatwiają naukę, wspierają ich codzienne życie. Są wykorzystywane w procesie diagnozy i terapii. Na dodatek potrafią być bardziej atrakcyjne od tradycyjnych metod i form nauczania.
Autor: Marzena Kowaluk-Romanek
dr; Instytut Pedagogiki, UMCS Lublin
Terapeuta pedagogiczny, pedagog specjalny, logopeda. Na co dzień wykładowca akademicki na UMCS w Lublinie. Jej dokonania naukowo-badawcze skupione są na problemach w obszarze pedagogiki specjalnej oraz teorii i praktyki pedagogicznego kształcenia nauczycieli. Szczególnie interesuje się wspieraniem dzieci w rozwoju, diagnozą i terapią uczniów ze specyficznymi zaburzeniami uczenia, zasobami osobistymi i społecznymi uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Autorka wielu publikacji naukowych i dydaktycznych. Posiada duże doświadczenie w prowadzeniu zajęć terapeutycznych z dziećmi oraz we wspomaganiu uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Aktywnie współpracuje z placówkami oświatowymi, prowadzi szkolenia oraz doradztwo dla nauczycieli.