Nowe technologie a specyficzne zaburzenia uczenia się

Trudno jednoznacznie określić dokładny przedział dat urodzenia ludzi, którzy rozpoczęli erę nowych mediów, zwaną inaczej „erą cyfrowych tubylców”. Przyjmuje się, że są to osoby urodzone w latach 80. XX w. (zob. Szpunar, 2010). Z pewnością jednak możemy stwierdzić, że XXI w. to czas cyfrowej rewolucji. Dynamiczny rozwój różnorodnych urządzeń elektronicznych spowodował, iż z impetem wkroczyły one do licznych obszarów życia człowieka. 
Mass media są absolutnie nierozerwalnie związane z erą, w której aktualnie żyjemy. Trudno odnaleźć dziedzinę życia, w której nowe technologie nie byłyby użytkowane. Wiele z rzeczy, do których dotarcie wcześniej było utrudnione lub wręcz niemożliwe, dziś jest na wyciągnięcie ręki. Niemal każdy młody człowiek korzysta z dobrodziejstw techniki na co dzień. Współczesne dzieci mają dostęp do wielu bodźców, przeżyć i informacji. Większość pierwszych dziecięcych doświadczeń ma charakter wizualno-medialny. Młode pokolenie nie wyobraża sobie życia bez komputera z dostępem do internetu, iPhona czy smartfona z zainstalowanymi aplikacjami pozwalającymi łączyć się z siecią.
Stała obecność nowych technologii jest źródłem zarówno korzyści, jak i zagrożeń. To od rodziców i nauczycieli zależy, w jaki sposób dzieci będą korzystały ze zdobyczy techniki. Niezwykle ważne jest kształtowanie umiejętności świadomego, krytycznego, odpowiedzialnego i selektywnego korzystania ze środków masowego przekazu.

Trudności w uczeniu się a specyficzne zaburzenia uczenia się – wyjaśnienie terminów

Problemy w nauce dzieci i młodzieży są stałym zmartwieniem rodziców, nauczycieli i samych uczniów. Zagadnienie „trudności w uczeniu się” – mimo wiedzy zawartej w licznych publikacjach oraz niesłabnącego zainteresowania ze strony praktyków i badaczy – z naukowego, poznawczego punktu widzenia wciąż pozostaje otwartym obszarem eksploracji. Pojęcie „trudności w uczeniu się” do dziś nie doczekało się jasnej i jednoznacznej definicji. W zależności od dyscypliny naukowej (pedagogika, psychologia, medycyna) termin ten będzie nieco inaczej definiowany.
W Polsce, podobnie jak w innych krajach europejskich, termin „trudności w uczeniu się” stosuje się w dwóch znaczeniach:

• szerszym – niespecyficzne zaburzenia uczenia się (learning disability – LD);
• węższym – specyficzne zaburzenia uczenia się (specific learning disability – SLD).
   

Niespecyficzne zaburzenia uczenia się to wszelkiego rodzaju problemy w nauce, uwarunkowane różnorodnymi czynnikami, włącznie z niepełnosprawnością intelektualną, schorzeniami neurologicznymi, uszkodzeniami mózgu, uszkodzeniem narządów zmysłu i ruchu, a także zaburzeniami emocjonalnymi (Bogdanowicz, 1996, s. 13). Podłożem tych trudności mogą być bardzo zróżnicowane zmienne, takie jak: zaburzenia psychiczne, emocjonalne, ADHD, niższy niż przeciętny poziom rozwoju intelektualnego czy w końcu czynniki zewnętrze (np. zaniedbanie dydaktyczne – często zmieniała się nauczycielka, dziecko opuszczało dużo lekcji z powodu choroby) czy środowiskowe (np. rodzice nie zajmowali się dzieckiem, dziecko nie rozumie znaczenia wielu słów, stąd też nie r...