Pierwszym krokiem do rozwijania umiejętności zrozumienia i nazywania emocji dziecka z niepełnosprawnościami jest wyraźne zauważenie przez jego opiekunów tego, że one są. Emocje można przyjąć słowami „Widzę, że jesteś smutny” albo „Widzę, że jesteś wkurzony”. To pierwszy, najważniejszy krok do tego, by emocje mogły zaistnieć w świadomości dziecka. Jest to też wyraz zaakceptowania czyjegoś stanu emocjonalnego. Niezależnie od tego, jaki ten stan jest, nazywając go, dajemy dziecku szansę na zaobserwowanie swoich emocji i zaakceptowanie siebie razem ze swoimi emocjami. Dlaczego jest to tak ważne i jak to zrobić?