Doktor nauk humanistycznych, językoznawca, wykładowca Politechniki Opolskiej, autorka książki Duże sprawy w małych głowach, w roku szkolnym 2016/17 koordynatorka merytoryczna projektu „Wychowanie do nauczania włączającego” (Learning to include) dofinansowanego przez Departament Stanu Stanów Zjednoczonych w ramach Alumni Engagement Innovation Fund 2016. Ambasadorka Konwencji ONZ o Prawach Osób z Niepełnosprawnościami, współinicjatorka powołania przy Rzeczniku Praw Dziecka Zespołu ds. Wypracowania Zaleceń do Pracy z Dziećmi ze Specjalnymi Potrzebami Edukacyjnymi, którego jest członkinią. Prywatnie mama niepełnosprawnego Franka i Natalii, prowadzi blog o życiu z niepełnosprawnym dzieckiem (dzielnyfranek.blogspot.com), zaangażowana w sprawy środowiska osób niepełnosprawnych.
Gdy w rodzinie rodzi się niepełnosprawne dziecko, zaczyna się walka o jego życie, potem zdrowie. Kiedy należy zacząć myśleć o komunikacji z własnym dzieckiem? Naturalna wydaje się odpowiedź, że zaraz po jego narodzinach. Zapraszam Państwa do przeczytania opowieści o tym, jak uczyliśmy się komunikować z naszym dzieckiem za pomocą AAC – komunikacji alternatywnej i wspomagającej.
Wyrzuty sumienia i rodzące się z nich poczucie winy są emocjami towarzyszącymi każdemu człowiekowi. Rodzice dzieci z niepełnosprawnościami są grupą, w której emocje te nader często przybierają wymiar patologiczny – rodzą się one w rodzicu z przekonania, że zrobił coś źle, dopuścił się zaniedbania lub zaszkodził własnemu dziecku, a skutkują wypaleniem sił, problemami w relacjach z innymi ludźmi, nierzadko także depresją.
