Pedagog specjalny, przez 15 lat pracowała jako nauczyciel i terapeuta dzieci z głęboką niepełnosprawnością intelektualną w Polsce i Wielkiej Brytanii, twórca programu „Senso Paka”. Pasjonatka terapii neurorozwojowej dzieci od urodzenia do osiągnięcia pełnoletności. Autorka pracuje w nurcie rodzicielstwa bliskości.
W niniejszym artykule chcę zwrócić uwagę na korzyści, jakie osoby pracujące z rodzinami mogą odnieść, stosując Teorię Przywiązania, ale również chcę wykazać, że sama znajomość modelu pomaga w prawidłowej interpretacji zachowań dzieci w każdym wieku, wspiera proces różnicowania i diagnozowania, ułatwia tworzenie programów wsparcia dla rodzin oraz stymuluje do samorozwoju terapeutów.
Rozwój dziecka bywa obarczony licznymi wyzwaniami. Poszukujemy wtedy sposobów na ułatwienie komunikacji i wzrastania. Program „Senso Paka” wyrasta z potrzeby terapeutów i rodziców, by zapewnić możliwie najlepsze warunki. Uwzględnia wrażliwość uczestników, poziom rozwoju dziecka i świadomości dorosłego, a także ich aktualną kondycję. Jednocześnie jest obarczony ryzykiem, że szansa ta pozostanie niewykorzystana. Na czym polega to napięcie? Dlaczego mowa o ryzyku?
