„Senso Paka” budowanie relacji przez stymulację polisensoryczną

„Senso Paka” jest propozycją ustrukturalizowanych zajęć stymulacyjnych dla dzieci i dorosłych z zaburzonym funkcjonowaniem zmysłów. Można by umieścić ją na jednej półce z „Dotykiem i komunikacją” Knill’ów i brytyjskim TacPac’iem. Od 2010 roku trafia do domów prywatnych i gabinetów terapeutycznych, szkół i ośrodków dla osób z głęboką i głębszą niepełnosprawnością intelektualną, ośrodków wczesnej interwencji, Domów Pomocy Społecznej oraz tam, gdzie przebywają osoby z zaburzeniami neurologicznymi. Tworzyłam ją w duchu pedagogiki zabawy.

Gdyby pokusić się o ujęcie programu „Senso Paka” w kilku hasłach, byłyby to:

• niedyrektywna zabawa,
• zabawa dotykowa, muzyczna, ruchowa,
• forma komunikacji,
• aktywna interakcja budująca bezpieczną relację,
• optymalna stymulacja polisensoryczna.
  (Fot. 1)

Opierając się na trzech zestawach składających się z płyty CD, zindywidualizowanych przedmiotów do stymulowania oraz karty obserwacji, a także platformy rezonansowej odbywają się około 20-minutowe spotkania. Na podstawowym poziomie „Senso Paka” polega na polisensorycznych stymulacjach odbywających się na tle odpowiednich dźwięków i muzyki. Sekwencje zostały starannie dobrane, tak aby zapewnić różnorodność stymulacji. Każda sesja kończy się wyciszającą muzyką.

Struktura, pojawiająca się dzięki nagraniom, zapewnia przewidywalność i bezpieczeństwo zarówno dziecku, jak i terapeucie. Przez dotyk, ruch i muzykę oraz dostosowanie stymulacji do możliwości percepcyjnych odbiorców stanowi ważny element wspierający rozwój funkcji poznawczych.
„Senso Paka” pozwala na prowadzenie zajęć indywidualnych i grupowych.

Zanim włączymy odtwarzacz, istotne jest, by terapeuta zadbał o ciszę i przestrzeń oraz zapewnił bezpieczeństwo i przewidywalność.