Czym jest mediacja rówieśnicza? Jak mediacja rówieśnicza jest wykorzystywana do pracy z dziećmi ze spektrum autyzmu? Co takiego wnoszą i jak działają mediacje rówieśnicze?
Czym jest mediacja rówieśnicza? Jak mediacja rówieśnicza jest wykorzystywana do pracy z dziećmi ze spektrum autyzmu? Co takiego wnoszą i jak działają mediacje rówieśnicze?
Potrzeba seksualna jest naturalną potrzebą ludzkiego organizmu. Stawia się ją na równi z zaspokojeniem głodu, pragnienia czy snu. Rozładowanie napięcia jest możliwe wyłącznie poprzez aktywność seksualną. Przysłowiowa „szklanka wody zamiast” czy „idź pobiegaj” nie sprawią, że pragnienie zniknie. W niniejszym artykule postaram się jednak nakreślić możliwości odroczenia, przekierowania aktywności na pewien czas. To bardzo istotne, zwłaszcza u osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną (NI). Wymagają one bowiem większej kontroli oraz wsparcia edukacyjnego dotyczącego konkretnych rozwiązań w sferze intymnej.
Planując proces terapeutyczny dziecka, warto uwzględnić czynniki, które będą mogły ten proces wspomagać i podtrzymywać. Należeć do nich będą m.in. szeroko pojmowane środowisko, jego organizacja, osoby w najbliższym otoczeniu dziecka oraz optymalnie zaplanowane aktywności i zabawy.
„Życia nie da się wyrazić przez stan, lecz przez ruch: jedyne, niewątpliwe zwycięstwo ziarna, w którym drzemie ukryta siła”
(Antoine de Saint-Exupéry)
Metoda Weroniki Sherborne stanowi fundament, na którym opiera się nauczanie. Pomaga w budowaniu relacji dziecko–rodzic zarówno u dzieci zdrowych, jak i z niepełnosprawnościami. Sesje Metody Ruchu Rozwijającego (MRR) opierają się na fizjologicznej potrzebie ruchu, dlatego kojarzą się dzieciom z przyjaznymi i przyjemnymi doświadczeniami, zabawami, a nie z trudną pracą.
„Co my wiemy, to tylko kropelka. Czego nie wiemy, to cały ocean”
Isaac Newton
W dobie internetu możemy spotkać się z takimi teoriami, że trudności w karmieniu są wczesnymi symptomami zaburzeń ze spektrum autyzmu. Czy ten związek faktycznie ma potwierdzenie w badaniach naukowych? Gdzie w pierwszej kolejności udać się z dzieckiem, które przejawia trudności w karmieniu? Jak wyglądają trudności w karmieniu u dzieci z ASD?
Trening Umiejętności Społecznych jest metodą, w której uczeń systematycznie uczy się umiejętności, które pomogą mu sprawnie poruszać się w środowisku przedszkolnym lub szkolnym. Kształtowanie umiejętności opiera się na 4 zasadach: modelowaniu, odgrywaniu ról, informacji zwrotnej oraz generalizacji.
Właściwa organizacja zajęć TUS ma znaczny wpływ na sukces terapeutyczny uczestników zajęć. Elementy ważne dla tego procesu to m.in. przygotowanie do zajęć, bloki tematyczne, formy pracy terapeutycznej, czas i częstotliwość trwania spotkań, liczebność grup oraz kryteria doboru uczestników. W niniejszym artykule autorki pokazują, jak prawidłowo zorganizować zajęcia TUS.
Teoria poliwagalna w neuronaukowy sposób wyjaśnia nasze reakcje na niebezpieczeństwo i zagrożenie. Dzięki niej możemy zrozumieć, dlaczego reagujemy w taki, a nie inny sposób, skąd to się bierze, i podpowiada, jak możemy sobie z daną sytuacją poradzić, jak zadbać o układ nerwowy, aby osiągnąć stan spokoju, gotowości do nauki i kreatywność, a także z jakich ćwiczeń skorzystać.
Aktywność plastyczna jest niezwykle ważna i niezbędna do naszego rozwoju, edukacji, terapii, relaksacji i procesu zdrowienia. Poznawanie i korzystanie z nowych możliwości twórczych uatrakcyjnia i wzbogaca doświadczenia oraz daje większy wachlarz możliwości terapeutycznych. Warto poznać to, co nieznane i ciekawe, aby móc wdrażać nowe pomysły w swojej pracy z korzyścią dla pacjenta czy uczestnika. W niniejszym artykule odejdziemy od schematów i otworzymy się na nowe propozycje technik.
W artykule przedstawiono przegląd badań dotyczący wspomagania rozwoju i funkcjonowania człowieka za pomocą zooterapii. Wykazano w nich dobroczynny wpływ zwierząt na funkcjonowanie neurologiczne, somatyczne i psychiczne człowieka. Informacje zawarte w artykule mogą stanowić inspiracje terapeutyczne dla terapeutów, opiekunów, pedagogów specjalnych, psychologów i innych specjalistów pracujących i wspierających osoby z zespołem Downa.
Te „dziwne” litery i cyfry mogą być różne. Spotykamy je w opiniach, diagnozach, orzeczeniach. ODD, OCD, ADHD, ZT, ASD, FAS, F91, F84 itd. Czy na studiach zostałeś przygotowany do pracy z nimi? Czy mówiono Ci, co zrobić, gdy uczeń np. wskakuje na ławkę i krzyczy? Zwraca się do nauczyciela wulgarnie? Przestaje chodzić do szkoły? Pluje na ławkę i rozmazuje ślinę? Odmawia wejścia do klasy? Czy wiesz, jak postępować? Co jest OK w procesie wychowawczym, a co nie? Gdzie leżą granice Twojej odpowiedzialności? W poniższym artykule przedstawię najbardziej praktyczne rozwiązania, które mogą ułatwić pracę z „trudnym uczniem” i sprawić, by była ona efektywna.
