Dział: Metody terapii

W naszej codziennej pracy spotykamy się z dziećmi z różnego rodzaju zaburzeniami. Każde z zaburzeń niesie konkretne implikacje dla funkcjonowania dziecka i powoduje różnorodne trudności w życiu społecznym. Obok nadwrażliwości dotykowej, bardzo problematycznym zaburzeniem jest nadwrażliwość przedsionkowa. Dlaczego tak się dzieje i jakie objawy ona generuje oraz co może mieć największy wpływ na jej pojawienie? Poniżej przyjrzymy się bardzo szczegółowo tym trudnościom. 

Diagnoza jest właściwie najważniejszym procesem – pozwala nam rozpoznać trudności dziecka i ustalić kolejne działania terapeutyczne. Powinna być ona przeprowadzona w rzetelny sposób. Podstawowym krokiem, który trzeba wyznaczyć do realizacji, jest przeprowadzenie wywiadu z rodzicami. Jest on niezbędnym narzędziem do określenia tego, jak dziecko jest postrzegane przez swoich bliskich, co dla nich jest największą trudnością, z czym oni się borykają i w jakich obszarach chcieliby uzyskać wsparcie. Nie da się jednak ukryć, że jest to bardzo często ich subiektywny punkt widzenia i nie zawsze te trudności, z którymi przychodzą do nas rodzice, są tymi, które powinniśmy od samego początku terapeutyzować. 

Zaburzenia SI mogą prowadzić do trudności ruchowych, emocjonalnych i społecznych udzieci. Jednym z kluczowych narzędzi zarówno diagnostycznych, jak i terapeutycznych w pracy z dziećmi z zaburzeniami SI jest palpacja – świadome, celowe stosowanie dotyku o różnej intensywności i charakterze. W artykule przedstawiamy, jak palpacja wpływa na dziecko w procesie diagnozy i terapii SI, z uwzględnieniem mechanizmów neurofizjologicznych, praktycznych technik oraz indywidualizacji podejścia terapeutycznego.

Ostatnio obserwuje się dość ciekawe zjawisko – dzieci mają dobry słuch, a jednak nie słyszą we właściwy sposób, mają problem ze zrozumieniem poleceń, nie reagują na kierowane do nich komunikaty. Wielu specjalistów zastanawia się, skąd biorą się wspominane wyżej trudności i w jaki sposób należy nad nimi pracować. Okazuje się, że przyczyn należy poszukiwać w zaburzeniach przetwarzania słuchowego. W tym artykule zastanowimy się, czym te zaburzenia są, jakie są ich przyczyny oraz jakie działania można podjąć, aby wspomóc dziecko i dać mu poczucie akceptacji i zrozumienia. 

Zajmowałam się ostatnio zagadnieniami wiedzy, budowania relacji oraz samodzielności, które uznaję za kluczowe filary w terapii integracji sensorycznej (SI) u dzieci z niepełnosprawnością ruchową. Jest to szeroki, lecz niezwykle istotny punkt wyjścia, pozwalający na dalsze rozwijanie tematu w kolejnych artykułach.

Alergie przewlekłe, obejmujące zarówno alergie wziewne, pokarmowe, jak i skórne, dotyczą około 40% populacji. Przewlekła alergia u dzieci nie jest wyłącznie problemem układu immunologicznego – ponieważ koreluje również na podstawowe, prymarne funkcje całego organizmu. Rozwój każdego dziecka i jego prawidłowe funkcjonowanie, w tym układu oddechowego, pokarmowego, a także skóry, może zostać zaburzony przez stałą ekspozycję na alergeny. Funkcje prymarne, takie jak oddychanie, połykanie, ssanie, żucie, mowa, motoryka – odgrywają kluczową rolę w harmonijnym przebiegu rozwoju człowieka.

W ciągu ostatnich kilkunastu lat świadomość społeczna dotycząca niepełnosprawności wzrosła. Wiele jeszcze powinno się zmienić w naszym kraju. Daleko nam do krajów Europy Zachodniej w sprawie technik rehabilitacji osób z niepełnosprawnością, ale myślę, że to, co jest najważniejsze, idzie w dobrą stronę. A najistotniejsza jest świadomość, wiedza, bo obawiamy się tego, czego nie znamy.

Czy zastanawialiście się kiedyś, co najszybciej wpływa na zmianę postawy/ nastawienia/emocji dziecka? Co może zadziałać i przynieść efekt prawie od razu? Co zrobić, by zestresowane, wystraszone czy zmęczone dziecko było gotowe do interakcji, zabawy i współpracy? Od stymulacji którego zmysłu warto rozpocząć terapię?