„Jaka fajna lalka”, „O, jaki ładny dzidziuś” – to pierwsze wrażenia przy kontakcie z symulatorem niemowlęcia RealCare Baby. Wielkość, waga, a nawet zapach oliwki dla niemowląt upodobniają go do około 3-miesięcznego dziecka. Gdy trafia w ramiona osoby z niepełnosprawnością intelektualną lub zaburzeniami ze spektrum autyzmu, zaczyna wyzwalać u niej niezauważalne dotąd reakcje i emocje. Na tym jego rola się jednak nie kończy. Wachlarz korzyści płynących z pracy z symulatorem jest o wiele szerszy.
Dział: Metody terapii
Kiedy dziecko jest silnie zdenerwowane, napięte, zalęknione, nie oczekujmy, że wytworzy adaptacyjne formy zachowań radzenia sobie z trudnościami. Wtedy najpewniej uruchomi zachowania infantylne, regresywne, błaznujące bądź agresywne albo też ucieczkowe. W pracy pedagoga czy terapeuty jedną z najważniejszych granic, które obserwujemy, jest zatem napięcie. To ono wyznacza nam rytm pracy. Autorka prezentuje przypadki kilku pacjentów, których do gabinetów przyprowadziły trudne zachowania, wyczerpanie i przeciążenie psychiczne.
Moim celem jest zwrócenie uwagi czytelników na moc przyrody oraz na jej terapeutyczny aspekt dla zdrowia i życia ludzkiego. Zamierzam przedstawić różnorodne sposoby oddziaływania zwierząt, które aktywnie wspomagają leczenie u ludzi chorób zarówno o charakterze somatycznym, jak i psychicznym. Zaproponuję praktyki, jakie można zastosować w pracy z uczniami z niepełnosprawnością intelektualną w szkole oraz z dziećmi z innego rodzaju deficytami w rozwoju przy wykorzystaniu dobroczynnego kontaktu z przyrodą i zwierzętami.
Często spotykam się wśród terapeutów ze strachem i niechęcią do prowadzenia terapii pacjentów z NI i depresją. Wielu specjalistów uważa, że potrzebne są do tego specjalne metody i techniki. Przedstawiam tu kilka wybranych i podstawowych technik terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), które z powodzeniem stosuję w swojej praktyce. Z pewnością wymagają one indywidualnego dopasowania do potrzeb i możliwości pacjenta, jednak zależy to w dużej mierze od naszej relacji terapeutycznej i inwencji, nie same techniki bowiem, ale ich celowość i umiejętność zastosowania stanowią o skuteczności każdej terapii.
W niniejszym artykule chcę zwrócić uwagę na korzyści, jakie osoby pracujące z rodzinami mogą odnieść, stosując Teorię Przywiązania, ale również chcę wykazać, że sama znajomość modelu pomaga w prawidłowej interpretacji zachowań dzieci w każdym wieku, wspiera proces różnicowania i diagnozowania, ułatwia tworzenie programów wsparcia dla rodzin oraz stymuluje do samorozwoju terapeutów.
Terapia przez sztuki piękne stosowana jest na całym świecie w pracy z wieloma najróżniejszymi grupami docelowymi, w tym również z osobami z niepełnosprawnością intelektualną. Analizując najczęściej pojawiające się symptomy NI – arteterapię można stosować m.in. w celu zmniejszenia nasilenia występującej u niektórych osób aspołeczności, przeciwdziałania agresji przez rozładowywanie napięcia, przejmowanie kontroli nad własnymi emocjami czy reagowanie emocjonalne adekwatne do sytuacji. Niniejszy artykuł zawiera przykładowe propozycje działań praktycznych, które można zastosować w pracy.
Samodzielność to nie tylko umiejętność radzenia sobie bez pomocy innych w zakresie czynności samoobsługowych. To przede wszystkim potrzeba rozwojowa, autonomia, gotowość do podejmowania wyzwań i pokonywania różnych przeszkód. Poniżej prezentujemy praktyczne skrypty, które można użyć w pracy z rodzicami i opiekunami.
Wielu specjalistów jest zdania, iż rodzice osób z niepełnosprawnością intelektualną czy spektrum autyzmu unikają tematów związanych z seksualnością własnych dzieci, a tym samym wspierania tej sfery ich życia. Z pewnością jest ono w jakiejś części prawdziwe, bowiem odnosi się do pewnej grupy rodziców. To po pierwsze. Po drugie, warto zastanowić się, co sprawia, że tak się dzieje?
Na podstawie studium przypadku 11-letniego Tomka1 przedstawiono opis interwencji terapeutycznej w naturalnym środowisku w nurcie behawioralno-rozwojowym.
Propozycja wsparcia rodzin uczniów z głęboką, wieloraką niepełnosprawnością w Podejściu Skoncentrowanym na Rozwiązaniach
FIlozofia kręgu wsparcia zakłada zbudowanie na poziomie lokalnym najprostszej struktury społecznej (życzliwych ludzi) wokół osoby z niepełnosprawnością intelektualną. W działaniu łączy ich troska o dobrą jakość życia tej osoby i jej osobisty rozwój. W procesie tym swoje miejsce zajmuje zarówno rodzina, jak i środowisko specjalistów pracujących z nią na różnych etapach życia oraz społeczność lokalna. Jak zatem zbudować krąg wsparcia?