Jednym z najczęstszych powodów zgłaszania się na diagnozę i terapię SI są „trudne” i nieakceptowalne zachowania dzieci. Działania rodziców i nauczycieli bardzo często są nieskuteczne. Jak więc wspierać wspólne wypracowywanie większych kompetencji radzenia sobie z emocjami u dzieci?
Dział: Metody terapii
Bardzo często do mojego gabinetu trafiają dzieci pełne lęku, wycofane, zestresowane. W takich warunkach terapia nie jest możliwa. Musimy popracować najpierw nad tym obszarem, aby móc przejść do właściwej terapii. Jak to zrobić?
W roku 2024 technologia towarzyszy osobom bez niepełnosprawności praktycznie w każdym aspekcie życia. Często nawet nie zauważamy, w jak dużym stopniu na niej polegamy. Jak w takiej rzeczywistości mogą odnaleźć się osoby z niepełnosprawnościami, w tym ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi? Czym jest technologia wspomagająca (AT)? Czemu ma służyć? Jakie są jej rodzaje? Oraz przede wszystkim, jak dobierać technologię wspomagającą, aby faktycznie mogła ona odgrywać swoją rolę?
Jeszcze do niedawna uważano, że u osób z niepełnosprawnością intelektualną nie są wzbudzane emocje i zwyczajnie nie dochodzi do tego procesu. W licznych badaniach prowadzonych na przestrzeni lat wykazano jednak, że poziom intelektualny nie determinuje występowania emocji, ale ma ogromny wpływ na ich rozumienie i rozpoznawanie.
Myśląc o sporcie, mamy przed oczami wielkich mistrzów osiągających spektakularne sukcesy na międzynarodowych arenach. Widzimy ludzi, którzy dzięki swojej wieloletniej, ciężkiej pracy zdobywają kolejne szczyty ludzkich możliwości. Wielu młodych ludzi chciałoby być kiedyś na ich miejscu, lecz tylko niewielu, w przyszłości, się to uda.
O samoregulacji i stresie pisałam już niejeden raz na łamach naszego czasopisma. Dziś chciałabym zająć się tym tematem od strony bardziej praktycznej. Samoregulacja, czyli zdolność do zarządzania własnymi emocjami i zachowaniami w odpowiedzi na różne sytuacje, w tym również na stres, jest niezwykle ważną umiejętnością, którą dzieci powinny rozwijać od najmłodszych lat.
Być może jesteś na urlopie. Masz teraz chwilę dla siebie, czytasz ważne i wspierające Cię artykuły. Może wciągnęły Cię tak bardzo, że zapominasz o wodzie, a przecież Twój mózg pracuje i bardzo jej potrzebuje. Zrób przerwę, wypij kilka łyków wody, zwłaszcza jeśli jesteś na dworze, świeci słońce, a przed Tobą jeszcze wiele ciekawych stron. Jednym słowem – wspieraj siebie!
Integracja sensoryczna jest coraz bardziej powszechną metodą pracy z dziećmi. Daje ona szansę na lepsze zrozumienie młodego człowieka oraz problemów, które mu towarzyszą. Rodzice często zadają pytanie, czemu kiedyś tego typu trudności nie występowały. Istnieje kilka wyjaśnień. Okazuje się bowiem, że jedną z głównych przyczyn jest nadmierna liczba bodźców pojawiająca się w otoczeniu dziecka. Układ nerwowy młodego człowieka często nie jest na to gotowy i reaguje w nieodpowiedni sposób. Jednocześnie znacznie ograniczona została liczba swobodnych aktywności ruchowych. W artykule wskażemy sprawdzone metody pracy z rodzicami, niewymagające kupowania drogich gadżetów terapeutycznych.
Podstawowym założeniem terapii neurobiologicznej jest wykorzystanie teorii neuroplastyczności mózgu, czyli jego właściwości polegającej na doprowadzeniu do trwałej zmiany odpowiedzi neuronalnych pod wpływem uczenia się. Jednak, aby to nastąpiło, mózg potrzebuje aktywnego doświadczenia, podczas którego uczony jest odbioru, przetwarzania, przechowywania i wykorzystywania informacji. Ważną cechą tego zjawiska jest to, że dokonuje się wówczas modyfikacja całego obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego, co pozytywnie wpływa na całościowy rozwój dziecka.
W drugiej odsłonie naszego cyklu „Pomysły na zabawy i ćwiczenia z wykorzystaniem przedmiotów codziennego użytku” przedstawiamy ćwiczenia z użyciem liny, sznurka i szarfy. Ten rodzaj pomocy daje wiele możliwości wsparcia dziecka w zakresie planowania motorycznego. To również doskonały sposób na poprawę funkcjonowania podstawowych układów sensorycznych: przedsionkowego, dotykowego oraz proprioceptywnego. W zabawach, które zaproponujemy, dziecko ma możliwość wielozmysłowej stymulacji i jednocześnie rozwijania różnych umiejętności oraz funkcji.
Integracja sensoryczna jest procesem przebiegającym bardzo indywidualnie i zależnym od wielu składowych. Dziecko mające diagnozę integracji sensorycznej, w przebiegu której stwierdzone zostały zaburzenia przetwarzania sensorycznego, skierowane zostaje na indywidualne zajęcia dostosowane do potrzeb dziecka. Integracja sensoryczna powinna być także stymulowana w warunkach domowych. Rodzic powinien – według wskazań terapeuty prowadzącego – stosować ćwiczenia i zabawy rozwijające dane funkcje u dziecka. Ćwiczenia powinny być wykonywane we wskazanych przez terapeutę odstępach czasowych. Co w tym zakresie warto podpowiedzieć rodzicom?
Na drzwiach naszej Fundacji widnieje napis: „Tutaj możesz być sobą”. „Bycie sobą” nie jest jednak wcale takie łatwe dla większości osób, które do nas przychodzą.