Zaburzenia zachowania (CD, conduct disorder) z elementami zachowań antyspołecznych to problem bardzo trudno poddający się psychoterapii. Podobnie przy terapii dzieci z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi (ODD, oppositional defiant disorder) obserwujemy duży odsetek wypadnięć z terapii1, a dobre efekty krótkoterminowe często nie są związane z długotrwałym utrzymywaniem się pozytywnych zmian. Stałe poszukiwania skutecznych modeli terapeutycznych dla dzieci i młodzieży z tymi zaburzeniami są więc niezbędne do wypracowania rozwiązań pomocowych. Najczęściej opierają się one na danych dotyczących czynników ryzyka oraz etiologii zaburzeń zachowania. Jakie zatem strategie pracy zastosować?
Dział: Metody terapii
Artykuł prezentuje praktyczne zastosowanie pedagogiki Marii Montessori we wspieraniu dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (SPE) w zakresie społeczno- -emocjonalnym w klasach I–III na przykładzie pracy w Chrześcijańskiej Szkole Montessori w Gdańsku. Należy jednocześnie zauważyć, że sposoby pracy z uczniem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi zaprezentowane w artykule mogą być zastosowane również w edukacji powszechnej.
Mózgowe zaburzenia widzenia (CVI) są problemem, którego nie da się wykryć podczas zwykłego badania okulistycznego, nie widać go na MRI, nie określą go dokładnie nawet badania VEP (wzrokowe potencjały wywołane). Jest to problem, który może znacznie ograniczyć wszystkie inne możliwości dziecka: ruchowe, poznawcze lub interpersonalne.
Czym jest, a czym nie jest modelowanie AAC? Po co to robimy? Czy to to samo, co podpowiadanie albo uczenie naśladownictwa? Jak samemu nauczyć się dobrze modelować?
Tiki to mimowolne, czyli niezależne od woli, szybkie, nagłe, krótkotrwałe, skoordynowane i nierytmiczne skurcze mięśni jednej lub więcej części ciała lub wydawane dźwięki bądź słowa. Na ogół są traktowane jako zjawisko przemijające i niegroźne. Mają one jednak znaczący wpływ na ogólne funkcjonowanie dziecka, jego poczucie własnej wartości, relacje społeczne i czasami osiągane wyniki w szkole.
Dzieci i młodzież z mózgowym porażeniem dziecięcym często nie doświadczają podczas dnia momentu relaksu, akceptacji, są wewnętrznie osamotnione w swoim cierpieniu. Tutaj z pomocą przychodzi TANTSU. Autorzy tego artykułu, terapeuci i instruktorzy Watsu podczas terapii umożliwiają swoim podopiecznym wejście w stan relaksu, pozwalają im wreszcie odpocząć, zbudować stan akceptacji, tak bardzo im potrzebny.
Stresu nie powinno się rozpatrywać wyłącznie w kategorii biologicznej. Należy go interpretować również jako wzajemną interakcję pomiędzy człowiekiem a jego otoczeniem, szczególnie gdy relacja ta jest oceniana przez niego jako obciążająca lub przekraczająca zasoby, a przez to zagrażająca jego dobrostanowi. Podmiot, zdając sobie z tego sprawę i przeżywając intensywne oraz często przykre emocje, będzie dążył do zmiany sytuacji. Badacze określili aktywność, która jest ukierunkowana na zmianę, mianem „radzenie sobie ze stresem”.
Zaburzenie Przetwarzania Sensorycznego (ang. Sensory Processing Disorder, SPD) jest obecnie cenioną na świecie kategorią diagnostyczną. Oprócz nowych możliwości oceny funkcjonowania osób z deficytami sensorycznymi, pociąga za sobą zmiany w podejściu terapeutycznym, a co za tym idzie, umożliwia terapeutom otworzenie się na inne modele terapii i wsparcia dla dzieci. O tym, jak Zaburzenia Przetwarzania Sensorycznego powstały, jak wygląda nowy model terapeutyczny dla dzieci z SPD i co on dla nich oznacza, przeczytasz w tym artykule.
Kiedy pojawiają się problemowe zachowania, zazwyczaj bardzo szybko w najbliższym otoczeniu wzrasta napięcie. Zachowania trudne u swojego podłoża oprócz różnych uwarunkowań mają także wzmożoną napięciowość, tak więc irytacja, drażliwość, emocjonalność otoczenia tylko je wzmacniają. Machina problemowych zachowań rusza wówczas niczym lokomotywa. Jak przetrwać w spirali trudnych zachowań?
Całe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co jest wolą i wolnością dziecka, hartem jego ducha, siłą jego dążeń i zamierzeń. Grzeczne, posłuszne, dobre, wygodne, a bez myśli o tym, że będzie bezwolne wewnętrznie i niedołężne życiowo.
Janusz Korczak
Kiedy uczeń zachowuje się niewłaściwie, nie współpracuje z nauczycielem, wówczas najczęściej nasze myśli wędrują do systemu kar. Co zrobić, aby mnie się słuchał? Może zabiorę mu punkty, może każę wyjść z sali i pójść do pani psycholog. Bardzo często wykonujemy działania związane z karami, a zachowanie się nie poprawia. Ciągle powtarzamy nasze reakcje i narzekamy, że uczeń ciągle się nie uczy.