Szybki rozwój technologiczny wywiera coraz większy wpływ na codzienne życie każdego człowieka. Szczególnie dzieciom i młodzieży trudno jest dziś wyobrazić sobie funkcjonowanie bez stałego dostępu do komputera, smartfona, tabletu lub konsoli. Między innymi z tego powodu wielu specjalistów postanowiło wykorzystać nowoczesne technologie do tego, aby skuteczniej dotrzeć do młodych osób oraz stworzyć ciekawe i interaktywne programy terapeutyczne, rehabilitacyjne oraz edukacyjne.
Dział: Metody terapii
Terapia zajęciowa to dziedzina wiedzy z pogranicza rehabilitacji, psychologii i nauk społecznych. Zgodnie z najnowszą definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) nowoczesna terapia zajęciowa to wszystkie działania skoncentrowane na beneficjencie/osobie i mające na celu poprawę jej funkcjonowania fizycznego, psychicznego lub socjoekonomicznego.
Współczesny świat jest pełen nowych technologii. Wsparcie dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w tym zakresie ma zatem ogromne znaczenie, by nie doprowadzić ich do wykluczenia z życia społecznego. Aby skutecznie aktywizować dzieci i młodzież neuronietypową, należy pobudzić ich sferę emocjonalną, co wzmocni ich zainteresowanie pracą, będzie budować skupienie uwagi i wytrwałość. Często nauczyciele i terapeuci mierzą się z wyzwaniem dotyczącym braku dostosowanych treści i metod nauczania oraz narzędzi, które uwzględniłyby indywidualne potrzeby i możliwości poszczególnych uczniów.
Przedstawienie informacji za pomocą obrazów jest skuteczną metodą wspierającą dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD). Obraz poprawia rozumienie konkretnych sytuacji, ułatwia zapamiętywanie i uczenie się. Bazując na aktualnej wiedzy dotyczącej naturalnej predyspozycji do myślenia obrazami u osób z ASD, warto wykorzystać ten potencjał w oddziaływaniach terapeutycznych.
Do czynników wpływających na jakość życia bez wątpienia należy aktywność fizyczna. Niepełnosprawność nie wyłącza ludzi z normalnego postrzegania świata, wyrażania swoich życzeń, potrzeb i pragnień. Właśnie dzięki środowisku sportowemu osoby z niepełnosprawnością mogą łączyć swoje pasje z jednoczesną rehabilitacją, która przybliża ich do pełniejszego funkcjonowania oraz akceptacji w życiu dorosłym – społecznym.
Motywacja jest kluczem do sukcesu, a z pewnością tworzy warunki do zaistnienia rozwoju. Jest ona także niepodważalnie ważnym aspektem związanym z osiąganiem założonych celów, ale również przeciwstawianiem się własnym ograniczeniom i napotykanym na drodze trudnościom. Każdy doświadcza trudności w jej zakresie, niezależnie od płci, rasy, wieku lub zdiagnozowanych jednostek chorobowych. Z problemem motywacji spotykamy się także u dzieci w spektrum.
Doświadczenie bycia kobietą jest nie tylko indywidualnym przeżyciem, ale również przedmiotem wielu badań dotyczących społecznych i kulturowych aspektów funkcjonowania kobiet. Kobiecość, przeżycia i potrzeby kobiet z niepełnosprawnością intelektualną są często niezauważane. Nawet w środowiskach feministycznych funkcjonowały stereotypy związane z niepełnosprawnością, które budziły spór z ich postulatami na temat siły i możliwości kobiet. Krzywdzące przekonania i bezradność kobiet z NI może zaś narażać je na przemoc. Jak wspierać kobiety w budowaniu własnej autonomii podczas terapii? Jak pracować z osobami, które dotknęła agresja i zmagają się z traumą?
Trening sztuk walki nie tylko podnosi poziom wytrzymałości, szybkości, siły, poprawia elastyczność mięśni, ale ma bardzo korzystny wpływ na kształtowanie u trenującego koordynacji ruchowej, zwinności, skoczności oraz innych cech fizycznych. Tego typu trening ma także duże znaczenie w podniesieniu poziomu pewności siebie ćwiczącego; pomaga w kształtowaniu relacji międzyludzkich w grupie trenujących. Jak wykorzystać go w pracy terapeutycznej z osobami z ASD, aby uzyskać pozytywne efekty?
Stosowana analiza zachowania – czyli SAZ – przez większość znana jest również jako terapia behawioralna. Przez jednych postrzegana jest jako szeroko rozumiana „tresura”, a przez znawców tematu, jako metoda, której skuteczność została potwierdzona naukowo. Są również tacy – najczęściej rodzice – dla których behawioryzm jawi się najczęściej jako przysłowiowa ostatnia deska ratunku. Bo co zrobić, kiedy dziecko łamie sobie ręce w drzwiach lub wkłada dłoń do gardła, boleśnie je rozdrapując? Odpowiedź jest prosta: wybrać terapię, która zapewni maksymalnie efektywną formę pomocy.
Kiedy słyszymy słowo „agresja”, często do głowy przychodzą nam sytuacje, w których ktoś fizycznie ucierpiał na skutek pobicia, oplucia, naruszenia swojej cielesności. Po chwili pojawia się oczywista myśl, że nie chodzi tylko o obszar fizyczny, bo przecież agresja może odbywać się „bezdotykowo”. Może przyjąć formę zastraszania, krzyczenia, przeklinania czy agresywnych spojrzeń. Obserwując dzieci w codziennej pracy, zauważamy ich kłopoty z zachowaniem, w tym agresję i autoagresję. Wśród dzieci, które przejawiają tego typu postawę są te, które rozwijają się w spektrum autyzmu.
Autoagresja jest zjawiskiem, które występuje bardzo często wśród dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną. Zachowania autoagresywne potrafią przybierać różne formy i nieść ze sobą wiele konsekwencji. Wiedza terapeuty, a także baczna obserwacja dziecka i otoczenia pozwalają rozpoznawać takie zachowania oraz podjąć środki zaradcze.
Czym jest mediacja rówieśnicza? Jak mediacja rówieśnicza jest wykorzystywana do pracy z dziećmi ze spektrum autyzmu? Co takiego wnoszą i jak działają mediacje rówieśnicze?