Różne obszary funkcjonowania osób z niepełnosprawnościami stają się coraz częściej obiektem zainteresowania naukowców i specjalistów. Poza funkcjonowaniem fizycznym czy mechanizmom tworzenia się dysfunkcji powodującym niepełnosprawność, dużym zainteresowaniem cieszy się również społeczny obszar funkcjonowania osób z niepełnosprawnościami. W związku z tym coraz większą uwagę przykuwa się do tego, jak żyją osoby z niepełnosprawnościami, z jakimi barierami muszą się mierzyć i jakie oddziaływania mogą pomóc im w powrocie do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym. Jednym z tych oddziaływań jest szeroko rozumiana terapia zajęciowa. W poniższym artykule postaram się znaleźć odpowiedź na pytanie, jaki rodzaj terapii zajęciowej może skutecznie zwiększyć uczestnictwo osób z niepełnosprawnościami w życiu społecznym.
Autor: Maria Grzywacz
Terapeutka zajęciowa na oddziale rehabilitacji neurologicznej w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, absolwentka interdyscyplinarnych studiów nad niepełnosprawnością, w swojej pracy akcentuje społeczne podejście do osób z niepełnosprawnością. Współzałożycielka profilu „Dobra terapia”, który zajmuje się promowaniem terapii zajęciowej w mediach społecznościowych. W wolnym czasie wspomaga jako wolontariuszka warszawską drużynę rugby na wózkach „Four Kings”.
Terapia zajęciowa to dziedzina wiedzy z pogranicza rehabilitacji, psychologii i nauk społecznych. Zgodnie z najnowszą definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) nowoczesna terapia zajęciowa to wszystkie działania skoncentrowane na beneficjencie/osobie i mające na celu poprawę jej funkcjonowania fizycznego, psychicznego lub socjoekonomicznego.