Dział: Metody terapii
W codziennej pracy zarówno lekarza psychiatry, jak i nauczyciela coraz częściej spotykamy się z osobami z diagnozą zespołu Aspergera. Wynika to z większej świadomości społeczeństwa, lepszej dostępności do profesjonalnej diagnostyki oraz z faktu, że autystyczny rozwoju mózgu dotyczy ponad 1% populacji.
Jednym z problemów dotykających młodszych jest zespół aspergera u młodzieży.
Podstawową cechą zespołu Aspergera jest nieprawidłowość w zakresie interakcji społecznych. Przekłada się to na zdolność budowania relacji z rówieśnikami. Rozwijanie umiejętności społecznych i myślenia społecznego jest możliwe dzięki zajęciom o nazwie Trening Umiejętności Społecznych (TUS). Jak zorganizować TUS i dobrać tematy? Jak wygląda jego realizacja?
„Wyniki badań pokazują, że dzieci niemające przyjaciół są narażone na problemy i opóźnienie w rozwoju społecznym i emocjonalnym, niskie poczucie własnej wartości oraz lęki i depresje w dorosłości.”
(T. Atwood 2015, za: Hay, Payne, Chadwick, s. 74).
Genetycznie uwarunkowany zespół Potockiej-Lupskiego należy do rzadkich wad wrodzonych. Jednakże coraz częściej pedagodzy specjalni, tyflopedagodzy, terapeuci, neurologopedzi spotykają na swojej zawiłej, trudnej i bardzo odpowiedzialnej drodze zawodowej dzieci właśnie z tym problemem.
Czym jest muzyka? Może po prostu niebem, z nutami zamiast gwiazd?”1 Muzyka jest nośnikiem emocji – bez niej świat, w którym żyjemy, byłby płaski i jałowy. Otaczając się dźwiękami doświadczamy wpływu muzyki na nas samych. Kiedy ten wpływ jest pozytywny i kojący, jest to właśnie muzykoterapia.
Wiek przedszkolny to czas odkrywania świata, zbierania doświadczeń, rozwijania i doskonalenia swoich umiejętności. Najważniejszym narzędziem poznawczym jest język. Pozwala on dzieciom myśleć, opisywać, wyrażać siebie i bez końca zadawać pytania: „Dlaczego?”, „Po co?”, czyli zaspokajać dziecięcą ciekawość.
Jak działa i kształtuje się regulacja emocji? Jakie są podstawowe strategie nakierowane na rozwijanie regulacji emocji u dzieci o zaburzonym rozwoju?
Istotną cechą nauczania jest to, iż tworzy ono strefę najbliższego rozwoju dziecka, czyli daje początek wielu wewnętrznym procesom rozwoju, rozwija i uruchamia te procesy, na razie dostępne tylko w sferze obcowania z otoczeniem i współpracy z kolegami, a potem, po przejściu rozwoju wewnętrznego, stające się wewnętrznym dorobkiem samego dziecka.” - L.S. Wygotski
W dzisiejszej literaturze przedmiotu podkreśla się fakt, że seksualność jest fenomenem ogólnoludzkim, nieróżnicującym osób neurotypowych, bez problemów rozwojowych od osób z niepełnosprawnością, w tym niepełnosprawnością intelekualną czy sprzężoną.