Dogoterapia jako pomocniczy aspekt leczenia kynofobii

Przez okienko Pankracego, świat jest psiejski-czarodziejski

Kto z Państwa pamięta jeszcze piosenkę „Przez okienko Pankracego, świat jest psiejski-czarodziejski”? Lata temu, telewizja polska emitowała ten program edukacyjny dla dzieci z udziałem wybitnych aktorów i jednej, psiejskiej kukiełki Pankracego – psa, który mówił ludzkim głosem i rozmawiał ze swoim panem o życiu codziennym. Jakże mądry był to program i z jakże cennym przesłaniem, że ze zwierzętami można rozmawiać, czegoś się od nich nauczyć i miło spędzać z nimi czas. Nie sposób nie wspomnieć tu o bajce rysunkowej pt. „Reksio”. Przygody tego uroczego, białego pieska umaszczonego w charakterystyczne rude łaty były piękną formą dobranocki. „Reksio” ma wymiar wręcz symboliczny jako pies przyjaciel i towarzysz nie tylko chłopca, ale licznych zwierząt z wiejskiej zagrody. Do tak zacnego grona dołączam dżentelmena z melonikiem na głowie i parasolką w dłoni, a mianowicie profesora Filutka z jego pieskiem Filusiem. 
Na łamach czasopisma „Przekrój” można było oglądać krótkie, rysunkowe serie przygód niefrasobliwego pana profesora z jego malutkim pieskiem. I pomyśleć, że rysowane piórkiem przez wybitnego satyryka Zbigniewa Lengrena trzech kadrów historyjki tych dwojga, cieszyło w równym stopniu i starych i młodych. W tym miejscu oddaję hołd tej części literatury, która opisała losy „Psa, który jeździł koleją”, „Lessie wróć!”, „Białego kła”, „Puca, Bursztyna i gości”, „Reksia i Puca” i inne. Dlaczego wspominam Pankracego i pozostałych? Z dwóch powodów: pierwszy to siła przekazu, w tym wypadku zaklęta w ekranie telewizora, w bajce, książce i czasopiśmie. Drugi zaś jest taki, że podczas zajęć dogoterapii wykorzystuję środki masowego przekazu, m.in. internet, telewizję, a także filmy, książki i prasę – jako pomocniczy aspekt w leczeniu kynofobii u dzieci, czyli lęku przed psami.
I na tym wątku chciałabym się teraz skupić. Kynofobia jest uciążliwym zaburzeniem klasyfikowanym jako zaburzenie psychiczne. Występuje zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Bodźcem silnie działającym na osobę i wywołującym paniczny lęk jest pies. Uwarunkowań tego lęku może być natomiast wiele, nabytych zarówno w okresie dzieciństwa, jak i w życiu dorosłym. Kynofobii nie zostawi się w domu, nie zamknie się jej na czas wyjścia na zakupy czy wyjazdu na wakacje. Niestety, towarzyszy ona osobie na każdym kroku, paradoksalnie jest wierna i przywiązana do swojego pana jak pies towarzysz. Pójdzie za człowiekiem wszędzie. Dla osób zmagających się z kynofobią oznacza to, że silny, lękowy bodziec mogą napotkać, gdzie popadnie. Niełatwo z tym żyć. Współcześnie pies zajmuje istotną pozycję u boku człowieka. Zwierzę to doczekało się nie tylko statusu członka rodziny, na co w pełni zasługuje, ale również restauracji, do których może się udać ze swoim właścicielem, hoteli, wybiegów, parków, pomników, wystaw, dyscyplin sportowych, oraz zawodów, które wykonuje u boku i dla człowieka. Te ostatnie mają szczególne znaczenie, ponieważ w pracy dogoterapeutycznej moje psy pomagały dzieciom i ich rodzicom oswajać lęk przed psią naturą, rozumieć ją i szanować. Lęk nie sprzyja sytuacji uczenia się, przeciwnie – najczęściej demotywuje i zniechęca. Co więcej, w przypadku kynofobii za każdym razem, gdy pojawia się wspomniany bodziec na czterech łapach, lęk może się potęgować. Osoba...