W jaki sposób osoby z niepełnosprawnością intelektualną rozumieją i postrzegają emocje?

Emocje odgrywają w życiu człowieka ogromną rolę, są zazwyczaj odczuwane jako specyficzny stan psychiczny. Często towarzyszą im lub następują po nich zmiany somatyczne, ekspresje mimiczne i pantomimiczne oraz reakcje behawioralne. Kluczową cechą emocji jest uruchomienie gotowości do realizacji określonego działania. Emocje informują, komunikują i niosą ładunek energetyczny. Ponadto znacząco wpływają na procesy poznawcze, mogąc zarówno zakłócać ich przebieg, jak i zwiększać efektywność percepcji, zapamiętywania oraz rozwiązywania problemów. Umożliwiają również jednostce informowanie otoczenia społecznego o swoich stanach i potrzebach, co ułatwia nawiązywanie relacji współpracy i wywoływanie adekwatnych reakcji, takich jak pomocne zachowania. 
Każdy epizod emocjonalny składa się ze1:

• zdarzenia wywołującego, które jest zawsze specyficzne dla każdej z emocji. Zaskoczenie jest np. wywołane przez coś nieoczekiwanego, gniew przez przerwę w drodze do celu, wstyd przez atak na czyjąś samoocenę itd.;
• składnika fizjologicznego, takiego jak zmiana rytmu serca i pulsu, przyspieszenie oddechu, pocenie się, przewodnictwo skórne i inne funkcje kontrolowane przez autonomiczny układ nerwowy;
• składnika osobistego doświadczenia, to jest rzeczywistego odczucia wewnętrznego. Po części jest to świadomość pobudzenia wywołanego zmianami fizjologicznymi, po części wiąże się z poznawczą oceną sytuacji wywołującej emocje oraz ze sposobem, w jaki ona na nas wpływa; 
• widocznej zmiany zachowania – to tego jesteśmy najczęściej świadomi, obserwując stany emocjonalne innych ludzi. Najbardziej wyrazista jest mimika twarzy i to ona przyciąga największą uwagę badaczy oznak i rozpoznawania emocji. Do innych jawnych oznak zalicza się zmianę głosu i szczególne gesty. Wszystkie z nich pozwalają innym ludziom nie...