Terapia integracji sensorycznej w pracy z osobami dorosłymi

Dziecko mające problemy z od­­biorem bodźców sensorycznych staje się osobą dorosłą dokładnie z takimi samymi problemami. Trudnością jest jednak to, że oczekiwania społeczne ulegają znacznej zmianie i zachowania, które były akceptowane społecznie w dzieciństwie, stają się swoistym wynaturzeniem w wieku nastoletnim lub w dorosłości. 

Ich konsekwencje są zauważalne w różnych sferach i polegają na tym, że u da­­nej osoby mogą się pojawiać następujące trudności:

• Trudności z regulacją emocji i stresu. Oznacza to, że osoba może się szybko denerwować, zwłaszcza w sytuacji, w której znajduje się w tłumie lub jest wystawiona na długotrwały hałas i/lub przeciążenie informacjami dochodzącymi z otoczenia. Jednocześnie towarzyszą temu często: nadmierne napięcia w ciele, trudności z wyciszeniem się, uspokojeniem, złapaniem balansu oraz stany lękowe czy napadowe, które są bardzo trudne do zrozumienia przez rodzinę czy przyjaciół. Taka osoba może się również mierzyć z depresją.
• Zaburzenia w zakresie czucia własnego ciała oraz w obszarze koordynacji ruchowej. Nastolatkowie lub osoby dorosłe mogą mieć problem z planowaniem ruchu, więc będzie im trudno nauczyć się jazdy na nartach, łyżwach, tańca czy innego sportu wymagającego koordynacji. Mocno związane są z tym problemy z równowagą oraz ogólna niezgrabność ruchowa. Często u takich osób występuje nieprawidłowa dystrybucja napięcia mięśniowego, co wpływa jednocześnie na wzmożoną męczliwość. 
• Nadwrażliwość lub podwrażliwość na bodźce. Jeśli takowa pojawia się w dzieciństwie i jeśli nie były podejmowane żadne działania terapeutyczne, to można założyć, że osoba dorosła również będzie mierzyła się z tego typu problemami, co odbije się na jej koncentracji, umiejętności radzenia sobie z różnymi sytuacjami codziennego życia, a może również wpływać na to, że pojawi się u niej podat...