O seksualności osób z niepełnosprawnością intelektualną (NI) napisano dotychczas stosunkowo wiele prac, w tym na polskim gruncie. Co istotne jednak, wiele z nich odwołuje się do perspektywy zewnętrznej, w której pewne zjawiska są charakteryzowane przez rodziców, opiekunów czy specjalistów. Ten obraz jest ważny, bowiem informuje o jakości środowiskowych uwarunkowań, w jakich rozwija się i ujawnia potencjał psychoseksualny osoby z niepełnosprawnością. Kluczowe znaczenie ma jednak sięganie do doświadczeń samych niepełnosprawnych. W tym artykule analiza tych doświadczeń będzie przebiegać w odwołaniu do założeń modelu pozytywnej seksualności.
