O seksualności osób z niepełnosprawnością intelektualną (NI) napisano dotychczas stosunkowo wiele prac, w tym na polskim gruncie. Co istotne jednak, wiele z nich odwołuje się do perspektywy zewnętrznej, w której pewne zjawiska są charakteryzowane przez rodziców, opiekunów czy specjalistów. Ten obraz jest ważny, bowiem informuje o jakości środowiskowych uwarunkowań, w jakich rozwija się i ujawnia potencjał psychoseksualny osoby z niepełnosprawnością. Kluczowe znaczenie ma jednak sięganie do doświadczeń samych niepełnosprawnych. W tym artykule analiza tych doświadczeń będzie przebiegać w odwołaniu do założeń modelu pozytywnej seksualności.
Autor: Dr hab. Monika Parchomiuk
Prof. nadzw. UMCS, zatrudniona w Zakładzie Socjopedagogiki Specjalnej w Instytucie Pedagogiki UMCS w Lublinie. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. psychospołeczne funkcjonowanie osób dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną, zagadnienia ich seksualności oraz zdrowia reprodukcyjnego. Autorka monografii i artykułów poświęconych tej problematyce.
Obcowanie z książką oraz szeroko rozumiane czytelnictwo zajmują znaczące miejsce w praktyce edukacyjno-wychowawczej. Utwory literackie, zarówno dla młodszych, jak i starszych, stanowią źródło wiedzy o otaczającym świecie, są narzędziem do rozwoju potencjału poznawczego, intelektu, kształtują osobowość, a także zaspokajają różnorodne potrzeby. Jakie zatem są założenia bajkoterapii?
