Aplikatory wieloigłowe w terapii dzieci  z niepełnosprawnością sprzężoną – innowacyjne podejście  do neurofizjologicznej stymulacji: analiza aspektów klinicznych i ograniczeń

Niepełnosprawność sprzężoną definiuje się jako współwystępowanie co najmniej dwóch różnych rodzajów dysfunkcji, najczęściej neurologicznych i sensorycznych, które wpływają na całościowy rozwój dziecka. Przykładem takiej niepełnosprawności może być współwystępowanie mózgowego porażenia dziecięcego (MPD) z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego, deficytami poznawczymi lub epilepsją. Tego typu złożone zaburzenia rozwojowe wymagają zindywidualizowanego, multidyscyplinarnego podejścia terapeutycznego, które obejmuje rehabilitację ruchową, terapię zajęciową, wsparcie psychologiczne oraz nowoczesne formy neuromodulacji. "

Jednym z innowacyjnych narzędzi wykorzystywanych w terapii dzieci z niepełnosprawnością sprzężoną są aplikatory wieloigłowe. To rodzaj powierzchownych urządzeń stymulacyjnych, które nie naruszają ciągłości naskórka, ale oddziałują na skórę i powierzchownie na receptory nerwowe. Mechanizm ich działania opiera się na stymulacji układu somatosensorycznego, co może prowadzić do poprawy integracji sensoryczno-ruchowej...