Seksualność rozumiana nie tylko w aspekcie prokreacji, lecz także w szerokim kontekście dotyczącym akceptacji swojego ciała, swojej płci, umiejętności odczytywania i nazywania różnych doznań płynących z ciała i myśli, budowania relacji z drugim człowiekiem jest nieodłącznym elementem naszego życia i towarzyszy nam od momentu urodzenia.
Na mocy ustawy z dnia 12 maja 2022 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy Karta Nauczyciela wprowadzono szereg zmian dla szkół i przedszkoli. Jedna z ważniejszych zmian dotyczy standaryzacji zatrudniania specjalistów szkolnych, do grona których dołączył od 1 września 2022 r. pedagog specjalny. Ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie obowiązku zatrudniania pedagoga specjalnego w publicznych i niepublicznych szkołach podstawowych i ponadpodstawowych oraz przedszkolach innych niż specjalne. Dotyczy to również ich zespołów, oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych, a także szkół artystycznych realizujących treści z zakresu kształcenia ogólnego.
Z punktu widzenia psychotraumatologii tłem i genezą rozwinięcia anoreksji są zwykle doświadczenia traum w relacjach z najbliższymi opiekunami. Mogą to być np. przeżycia nastolatek związane z trudnościami w małżeństwie rodziców, brakiem właściwej i zdrowej miłości rodzicielskiej, brakiem akceptacji w środowisku szkolnym, rówieśniczym, doświadczenia wszelkich form przemocy czy negatywne uwagi ze strony innych ludzi. Na co zwrócić uwagę, pracując z podopiecznym z anoreksją?
Aby lepiej zrozumieć, jak rozwój emocjonalny osób z NI jest wkomponowany w rozwój ogólny, można wykorzystać fazowy model Antona Došena. Model ten został stworzony na podstawie rozwoju emocjonalnego dziecka neurotypowego, gdyż osoby z NI przechodzą przez te same etapy dorastania. Jakie są jego fazy oraz zadania terapeuty w poszczególnych obszarach?
Zbrojna napaść Rosji na Ukrainę spowodowała, że wielu z nas próbuje zrozumieć sytuację, w której się znalazło, oraz ocenić swoje emocje. Niemało osób zadaje sobie pytanie, co aktualnie czują ich dzieci, jak powinni się nimi zaopiekować, one bowiem nie mają jeszcze dobrze rozwiniętych strategii regulowania emocji. Myślę, że podobne pytania zadaje sobie wielu dorosłych, funkcjonujących na co dzień w różnych rolach społecznych z dziećmi, m.in. nauczyciele i terapeuci. Obowiązkiem dorosłych, rodziców, opiekunów i terapeutów jest tłumaczenie wszystkim dzieciom otaczającej je rzeczywistości, w szczególności dzieciom z niepełnosprawnościami.
O seksualności osób z niepełnosprawnością intelektualną (NI) napisano dotychczas stosunkowo wiele prac, w tym na polskim gruncie. Co istotne jednak, wiele z nich odwołuje się do perspektywy zewnętrznej, w której pewne zjawiska są charakteryzowane przez rodziców, opiekunów czy specjalistów. Ten obraz jest ważny, bowiem informuje o jakości środowiskowych uwarunkowań, w jakich rozwija się i ujawnia potencjał psychoseksualny osoby z niepełnosprawnością. Kluczowe znaczenie ma jednak sięganie do doświadczeń samych niepełnosprawnych. W tym artykule analiza tych doświadczeń będzie przebiegać w odwołaniu do założeń modelu pozytywnej seksualności.
