Stres stanowi nieodłączną część codzienności. Towarzyszy nam od narodzin przez całe nasze życie. Definiowany jest jako reakcja organizmu na sytuacje trudne i określany jako zjawisko złożone. Złożoność stresu oznacza, że nie jest on jednoznacznie negatywny, jednak pewne czynniki powodują, że wpływa niekorzystnie na nasze zdrowie. W dalszej części przedstawiony zostanie jego wpływ na organizm oraz sposoby radzenia sobie z nim i wzmacniania własnych zasobów.
Dział: Okiem specjalisty
Na mocy ustawy z dnia 12 maja 2022 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy Karta Nauczyciela wprowadzono szereg zmian dla szkół i przedszkoli. Jedna z ważniejszych zmian dotyczy standaryzacji zatrudniania specjalistów szkolnych, do grona których dołączył od 1 września 2022 r. pedagog specjalny. Ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie obowiązku zatrudniania pedagoga specjalnego w publicznych i niepublicznych szkołach podstawowych i ponadpodstawowych oraz przedszkolach innych niż specjalne. Dotyczy to również ich zespołów, oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych, a także szkół artystycznych realizujących treści z zakresu kształcenia ogólnego.
Z punktu widzenia psychotraumatologii tłem i genezą rozwinięcia anoreksji są zwykle doświadczenia traum w relacjach z najbliższymi opiekunami. Mogą to być np. przeżycia nastolatek związane z trudnościami w małżeństwie rodziców, brakiem właściwej i zdrowej miłości rodzicielskiej, brakiem akceptacji w środowisku szkolnym, rówieśniczym, doświadczenia wszelkich form przemocy czy negatywne uwagi ze strony innych ludzi. Na co zwrócić uwagę, pracując z podopiecznym z anoreksją?
Aby lepiej zrozumieć, jak rozwój emocjonalny osób z NI jest wkomponowany w rozwój ogólny, można wykorzystać fazowy model Antona Došena. Model ten został stworzony na podstawie rozwoju emocjonalnego dziecka neurotypowego, gdyż osoby z NI przechodzą przez te same etapy dorastania. Jakie są jego fazy oraz zadania terapeuty w poszczególnych obszarach?
Aktualnie tempo naszego życia jest bardzo szybkie. Wyzwania zarówno dnia codziennego, jak i zawodowe oraz trudności, które napotykamy, intensywnie angażują nasze procesy poznawcze. Rzadko zatrzymujemy się i koncentrujemy na tym, co teraz, angażując zmysły. Myśli są zwykle „o krok przed nami” przez planowanie, przewidywanie i tworzenie scenariuszy wydarzeń, które zakładamy, że będą miały miejsce. Ale jak wskazuje powyższy cytat, tak naprawdę nie mamy co do tego pewności. Jedyny czas, na który mamy wpływ, jest czasem teraźniejszym. Jak zatem wykorzystać uważność w codziennym życiu?
Co to znaczy, że do skutecznej komunikacji w życiu codziennym potrzebujemy więcej niż jednej formy porozumiewania się? Jakie narzędzia do komunikacji wykorzystujemy na co dzień? Czy ma to znaczenie także dla osób ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi?
Self care rozumiane jest jako samoopieka, dbanie o siebie. Zgodnie z założeniami self care jest odzwierciedleniem opieki, jaką responsywna matka otacza swoje dziecko. Jak zatem rozpoznać swoje potrzeby i dbać o siebie, aby zapewnić sobie dobrostan zarówno psychiczny, jak i fizyczny?
Populacja ludzi z autyzmem to bardzo zróżnicowana grupa. To zarówno osoby samodzielnie funkcjonujące w społeczeństwie, jak i ludzie z niepełnosprawnościami. To nie tylko osoby komunikujące się za pomocą mowy, ale też ludzie niemówiący lub nieużywający mowy do realizacji swoich potrzeb i swobodnego porozumiewania się – osoby ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi. Tu z pomocą przychodzi nam AAC.
Zbrojna napaść Rosji na Ukrainę spowodowała, że wielu z nas próbuje zrozumieć sytuację, w której się znalazło, oraz ocenić swoje emocje. Niemało osób zadaje sobie pytanie, co aktualnie czują ich dzieci, jak powinni się nimi zaopiekować, one bowiem nie mają jeszcze dobrze rozwiniętych strategii regulowania emocji. Myślę, że podobne pytania zadaje sobie wielu dorosłych, funkcjonujących na co dzień w różnych rolach społecznych z dziećmi, m.in. nauczyciele i terapeuci. Obowiązkiem dorosłych, rodziców, opiekunów i terapeutów jest tłumaczenie wszystkim dzieciom otaczającej je rzeczywistości, w szczególności dzieciom z niepełnosprawnościami.
Niniejszy artykuł stanowi opis warunków oraz założeń modelu wdrażania komunikacji alternatywnej i wspomagającej w placówce edukacyjnej na przykładzie Zespołu Niepublicznych Placówek Oświatowych PSONI Koło w Gdańsku1. Prezentowana koncepcja jest pracą całego zespołu szkolnego (nauczycieli, specjalistów, asystentów, dyrekcji), którego działania koordynuje autorka artykułu.
Budowanie komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) z osobą ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi (CCN) to wieloetapowy proces rozłożony w czasie. Jednak podejmując działania na każdym z etapów, musimy zdawać sobie sprawę, że celem, do którego dążymy, jest AUTONOMIA komunikacyjna. Zrozumienie definicji autonomii nie tylko pomaga wyznaczać mniejsze cele na poszczególnych etapach, ale także determinuje konkretne działania podejmowane w codziennej praktyce.