Anoreksja – objawy, geneza, charakterystyka pacjenta

Anorexia nervosa, inaczej jadłowstręt psychiczny, jest to bardzo poważne zaburzenie, o którym pewnie każdy z nas coś słyszał – zarówno z internetu, prasy, telewizji, jak i z wielu historii opowiadanych o modelkach czy aktorkach. Sięgając do źródeł i wielu publikacji medycznych, uzyskujemy informację, że anoreksja to najgroźniejsze zaburzenie psychiczne z najwyższymi wskaźnikami chorobowości i śmiertelności. Zdecydowana większość społeczeństwa uważa, że anoreksja to choroba młodych kobiet. Nie jest to prawda, gdyż choroba ta może dotknąć każdego – bez względu na wiek czy płeć. W rzeczywistości większość osób zmagających się z zaburzeniami odżywiania to kobiety, zaś jedynie niewielki odsetek stanowią mężczyźni. Młode osoby, z którymi miałem do tej pory do czynienia, to dziewczyny-nastolatki w wieku od 13 do 19 lat, z którymi pracowałem i nadal pracuję w gabinecie psychotraumatologicznym pod stałą kontrolą superwizora.

Geneza anoreksji

• Predyspozycje genetyczne (bardzo rzadko).
• Różnorakie wydarzenia losowe, życiowe, wyzwalające fantazje i pragnienia bycia modelką, aktorką, baletnicą itp.
• Środowisko rodzinne – alkoholizm, zaniedbanie, degeneracja, zachowania patologiczne – często powtarzane z pokolenia na pokolenie. Walka o uwagę, miłość i zainteresowanie rodziców.
• Środowisko rodzinne – wysoki status społeczny, kariery rodziców, brak uważności i czasu na wychowywanie dzieci. Brak właściwej komunikacji i relacji zbudowanej na zaufaniu, miłości i szczęściu rodzinnym.

Oddziaływanie biologiczne:

• znaczne zaburzenie czynności układu serotoninergicznego, noradrenergicznego – jest to reakcja na długotrwałe głodzenie się;
• niebezpieczne zaburzenia w poziomach regulacji w odczuwaniu głodu lub sytości, co skutkuje całkowitym brakiem naturalnych odczuć. To znaczy, że w stanie bardzo silnego bólu wynikającego z głodu, organizm odmawia nawet przyjęcia pokarmu i ma to swoje podłoże psychiczne. Anorektyczka panicznie boi się przyjąć najmniejszą nawet porcję jedzenia;
• zaburzenie osobowościowe – w wyniku choroby następują poważne zmiany w codziennym funkcjonowaniu; można zauważyć np. cechy osobowości histerycznej czy schizoidalno-paranoidalnej.

Oddziaływanie rodzinne:

• brak normalnych codziennych relacji, rozmowy, spotkań, wspólnych wyjść, wspólnych posiłków itp.;
• całkowity zanik sposobów na rozwiązywanie problemów, narastających konfliktów;
• odebranie dziecku możliwości zbudowania autonomii, niezależności, brak uznania dla jego podmiotu, indywidualności, dojrzewan...