Artykuł opiera się na doświadczeniach autorki w budowaniu i rozwijaniu indywidualnych systemów komunikacyjnych osób o złożonych potrzebach w komunikowaniu się1, ze szczególnym podkreśleniem ich wzorców uczestnictwa. Tłem metodycznym jest model uczestnictwa użytkowników AAC autorstwa Beukelmana i Mirendy (1988, z późniejszymi zmianami).
Autor: Aleksandra Krasnostawska
Neurologopedka, pedagożka specjalna, terapeutka komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC), wykładowczyni akademicka. Koordynatorka do spraw komunikacji alternatywnej i wspomagającej w Zespole
Niepublicznych Placówek Oświatowych przy PSONI w Gdańsku. Jest autorką artykułów poruszających tematykę potrzeb komunikacyjnych osób o złożonych potrzebach w komunikowaniu się. Prowadzi firmę RelAACja komunikAACja – pracując z rodzinami i osobami korzystającymi z AAC buduje, opracowuje i rozwija indywidualne systemy użytkowników AAC.
Artykuł stanowi trzecią część opracowania, w którym analizujemy rolę kluczowego partnera komunikacyjnego w budowaniu, rozwijaniu i aktywnym uczestnictwie Kuby – 17-letniego użytkownika komunikacji alternatywnej i wspomagającej, którego dotychczasowe dwuletnie doświadczenia modelowania1 przy użyciu komunikatora Mówik2 nie były wystarczające do zaspokojenia potrzeb komunikacyjnych.
Artykuł stanowi drugą z trzech części opracowania, w którym analizujemy rolę partnerów komunikacyjnych w budowaniu aktywnych modeli porozumiewania się osób o złożonych potrzebach w komunikowaniu się1. Niniejszy fragment zawiera opis procesowego nabywania kompetencji komunikacyjnych Norberta (l. 17) oraz rozbudowywania jego indywidualnego systemu na przestrzeni 10 lat.
Artykuł stanowi pierwszą część obszernego (składającego się z trzech części i publikowanego kolejno w grudniu, lutym oraz kwietniu) opracowania, w którym w sposób wielowymiarowy analizujemy rolę partnerów komunikacyjnych w budowniu modeli aktywnych osób o złożonych potrzebach w komunikowaniu się1. Szczegółowy opis sposobów i etapów przygotowywania kluczowych partnerów komunikacyjnych w procesie nabywania kompetencji komunikacyjnych Ksawerego i Marcela stanowi treść niniejszego artykułu. Stawiane przez autorki pytania tworzą podstawę metodyczną każdej części publikacji.