Demaskowanie jako niezbędny czynnik odzyskiwania dobrostanu przez dziewczyny i kobiety w spektrum autyzmu

W Fundacji Artonomia prowadzimy grupy rozwojowe oraz konsultacje psychoterapeutyczne dla nastolatków i osób dorosłych w spektrum autyzmu. Temat maskowania autystycznej natury jest nam bardzo bliski. Nie bez przyczyny jednym z głównych celów naszego działania, podkreślanym przez nas, jest właśnie droga do bycia SOBĄ w neurotypowym świecie. Nie jest to łatwe zadanie, bo mapę do SIEBIE ma wyłącznie jedna osoba. My, terapeuci, możemy jedynie dawać pewne drogowskazy, pomagać łączyć kropki, dodawać odwagi, wzmacniać zasoby, ale nie znamy drogi do JA konkretnej osoby. 
Mówiąc o maskowaniu autystycznym, mamy na myśli zachowania zarówno chłopców, dziewcząt, nastolatków niebinarnych i każdej osoby dorosłej w spektrum autyzmu, które nie jest zgodne z jej naturą i ma na celu dopasowanie się do otoczenia, środowiska czy systemu. Nie wynika ono jednak z chęci oszukiwania czy wyrachowania, a raczej z próby radzenia sobie w neurotypowym świecie. Piszą o tym osoby samorzecznicze w książkach i na blogach. Warto sięgnąć w tej kwestii do książki Autyzm bez maski. Oblicza neuroróżnorodności, która ukazała się w marcu 2023 r.
W tym artykule skupię się na zjawisku „zakładania masek” przez dziewczyny i kobiety w spektrum autyzmu oraz na tym, jak wpływa to na ich życie. Podzielę się też tym, jak pracować nad wracaniem do SIEBIE i odzyskiwaniem dobrostanu.

Początki maskowania

To, jak wcześnie dziecko zacznie wchodzić w rolę kogoś, kim nie jest, w dużej mierze wynika z kultury danej rodziny, poziomu akceptacji różnic i umiejętności dostrajania się do potrzeb poszczególnych jej członków. Zasady i wartości w każdym domu mają różne ramy. Wszyscy mamy inne wyobrażenie, gdy myślimy o: ekspresji emocji, miłości, zaufaniu, szacunku, porządku, bałaganie, krzyku, ciszy, obowiązkach, współpracy – możemy powiedzieć, że pochodzimy z różnych kultur i mamy swój własny kod językowy. W zależności więc od systemu rodzinnego maskowanie bardzo szybko może stać się sposobem np. na bycie dobrą córką. Mimo że język potrzeb jest coraz bardziej podkreślany w literaturze, na blogach dla rodziców, w podcastach tematycznych, wciąż dużo częściej dziewczynki otrzymują mniejszą przestrzeń do wyrażania emocji, zaznaczania własnych...