Coraz częściej zdarza się, że praca neurologopedy zaczyna się od podstawy, to znaczy opracowania i wzmocnienia (lub obniżenia napięcia) mięśni okalających całą twarz, czaszkę, nierzadko obręcz barkową czy nawet całe ciało. Istotne jest, aby spojrzeć w sposób holistyczny, a także znaleźć przyczynę występującej trudności i od pierwotnej dysfunkcji zacząć prawidłową stymulację, aby poprawić dane funkcje u pacjenta (w zależności, jakie u niego występują). Według najnowszych obserwacji zauważa się, iż występuje korelacja pomiędzy nieprawidłowościami występującymi w całym ciele a tymi, które diagnozuje się w obszarze czaszkowo-żuchwowym. Komponenty występujące w obszarze nieprawidłowej anatomii czy połączeń znajdujących się na czaszce skutkują nieprawidłowym obrazem klinicznym w postaci chociażby dysfunkcyjnego ułożenia kości oraz mięśni okalających. Warto w tym miejscu przywołać przykład patologicznego wzorca występowania stawu krzyżowo-bio...
Nerw twarzowy w praktyce neurologopedycznej. Wykorzystanie metody CRAFTA® w pracy funkcjonalnej u pacjentów z dysfunkcjami czaszkowo-żuchwowymi
Praca neurologopedy jest wielopłaszczyznowa. Prawidłowa wymowa głosek jest bardzo ważna, lecz istnieją inne trudności, z którymi mogą borykać się pacjenci potrzebujący opieki neurologopedycznej. Można wymienić tutaj chociażby trudności z połykaniem, nieprawidłową dystrybucją napięcia mięśniowego (obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe), nieprawidłową pozycję spoczynkową w obrębie jamy ustnej – warg, żuchwy czy podniebienia, trudności mięśniowo-stawowe, zaburzenia integracji sensorycznej, w tym osłabione lub zniesione czucie w obrębie struktur jamy ustnej.