Zajęcia ruchowe dla dzieci z mutyzmem wybiórczym jako forma terapii

Niepełnosprawność należy oswoić. A to oswajanie powinno się zacząć nawet nie w szkole podstawowej, a już w przedszkolu. Uważam, że przedszkola przeznaczone dla dzieci z niepełnosprawnością są bardzo dobrym pomysłem, stwarzają bowiem warunki do rozwoju dzieci ze specjalnymi potrzebami. Z drugiej jednak strony – jeśli przedszkola, w których rozwijają się dzieci w tzw. normie intelektualnej, są otwarte również dla dzieci 
z np. zespołem Downa lub w spektrum autyzmu, „oswajają” tak młodych, małych ludzi z osobami o innych potrzebach. Po kilku, kilkunastu latach taki przedszkolak nie będzie odwracał głowy, jak spotka na ulicy osobę z niepełnosprawnością. Poznanie niepełnosprawności jest długim procesem, który rozpoczęty w najmłodszym wieku, powinien być później kontynuowany. A przed całym społeczeństwem jest jeszcze bardzo dużo wyzwań, m.in. brakuje wyszkolonej kadry pedagogicznej i odpowiedniej infrastruktury w obiektach użyteczności publicznej. Dużo łatwiej niż jeszcze kilkanaście lat temu można zdiagnozować np. autyzm. Nie mówi się już o tym, że ktoś jest tzw. wioskowym głupkiem. Zaczynamy rozumieć „inność”.
W swojej pracy spotykam się z ludźmi, którzy mają różnego rodzaju niepełnosprawności – zarówno ruchowe, jak i intelektualne. Piękne jest to, że każda z tych osób jest inna, ma inne potrzeby, inaczej postrzega świat. O pracy z dziećmi z zespołem Downa, dziećmi w spektrum autyzmu do magazynu „Terapia Specjalna” napisałem już kilka artykułów. W tym tekście chciałbym się skupić na mutyzmie wybiórczym. Kilkoro moich podopiecznych dotkniętych jest tym zaburzeniem i trafili do mnie na treningi po to, żeby się bardziej „otwo...