Korowe zaburzenia widzenia (CVI) a AAC – właściwe rozpoznanie i działania terapeutyczne

Czym są korowe zaburzenia widzenia CVI?

Korowe zaburzenia widzenia (CVI) to termin określający zaburzenia widzenia wynikające z uszkodzenia mózgu, w szczególności obszarów, takich jak jądra ciała kolankowatego bocznego, włókna kolankowo-ostrogowe i kora wzrokowa (Roman-Lantzy, 2018). CVI tym różni się od innych trudności wzrokowych, że przyczyną doświadczanych trudności nie jest wada strukturalna samej gałki ocznej lub nerwu wzrokowego, ale ośrodków i ścieżek w mózgu odpowiedzialnych za przetwarzanie informacji wzrokowych (Jan, Groenveld, 1993). CVI może, ale nie musi występować jednocześnie z wadami gałki lub nerwu; często bywa jednak trudnością maskowaną przez wady, np. wady ostrości, więc pozostaje niezdiagnozowane, co zdarza się szczególnie często w przypadku osób ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi (Burkhart, 2019). 
 

Wśród najczęstszych przyczyn powstawania CVI wymienia się: niedotlenienie okołoporodowe, wylewy dokomorowe, leukomalację, wodogłowie, infekcje wirusowe (w tym z grupy TORCH), urazy mózgu, padaczkę, choroby i zespoły metaboliczne oraz genetyczne, choroby neurodegeneracyjne, epilepsję, udary, powikłania po leczeniu kardiologicznym, ciążę bliźniaczą, zaburzenia neurorozwojowe, nadużywanie przez matkę środków psychoaktywnych zwłaszcza kokainy i amfetaminy (Good, i in. 2001; Lehman, Wilmington, 2013, Ospina, 2009, Roman-Lantzy, 2018). Tak więc osoby z porażeniem mózgowym, zespołami genetycznymi i złożonymi potrzebami komunikacyjnymi znajdują się w grupie szczególnego ryzyka wystąpienia CVI (Roman-Lantzy, 2018).

10 charakterystycznych cech cvi

Christine Roman-Lantzy, autorka wystandaryzowanego narzędzia diagnostycznego „CVI Range”, wyodrębnia 10 kluczowych cech charakterystycznych korowych zaburzeń widzenia (CVI).
Aby jednak postawić diagnozę CVI, muszą zostać spełnione jednocześnie trzy warunki (Roman-Lantzy, 2019):

1. Osoba doświadcza trudności wzrokowych, których nie można wytłumaczyć badaniami okulistycznymi.
2. W historii medycznej tej osoby stwierdza się incydent neurologiczny.
3. W zachowaniach wzrokowych obecne są wszystkie cechy charakterystyczne, takie jak:

• Preferencja koloru – można odnieść wrażenie, że osoba znacznie chętniej patrzy na określony kolor, jednocześnie zdając się nie zauważać innych. Najczęściej obserwuje się preferencję czerwonego i żółtego, ale może to dotyczyć każdego innego koloru, np. pomarańczowego, niebieskiego czy różowego.
• Potrzeba ruchu – informacje o ruchu przetwarzane są w mózgu kanałem grzbietowym (tzw. kanałem „gdzie”), który to dominuje u osób w fazie I i na początku fazy II CVI. Dopiero w miarę nabywania umiejętności funkcjonalnego wykorzystywania widzenia, coraz większa ilość informacji wzrokowych przetwarzana je...