Wpływ uprawiania sportu przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną na właściwą realizację potrzeby seksualnej

Charakterystyka potrzeby seksualnej u osób z niepełnosprawnością intelektualną

W mojej pracy zawodowej, na przestrzeni 23 lat, miałem okazję obserwować i pośrednio uczestniczyć w wielu sytuacjach „okołoseksualnych”, głównie związanych z rozładowaniem napięcia. Najczęściej odbywa się ono w formie masturbacji i temu poświęcę najwięcej uwagi w tekście. 

Z perspektywy osób z NI onanizm jest najprostszą formą rozładowania, z racji dostępności, a zarazem najtrudniejszy, biorąc pod uwagę trudności w osiąganiu orgazmu na skutek braku umiejętności właściwego masturbowania się, oraz napiętnowanie społeczne tego typu aktywności. Wciąż można usłyszeć stereotypowe wypowiedzi dotyczące osób z niepełnosprawnością intelektualną, że są bardzo pobudzone seksualnie, że mają niepohamowane żądze, a każdą możliwą chwilę spędzają na masturbowaniu się. Jak bardzo jest to błędne myślenie, pokażę za chwilę na przykładach zaczerpniętych z życia. Tymczasem garść teorii i wyjaśnienia, skąd biorą się te krzywdzące stwierdzenia.

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym czy znacznym uczą się głównie poprzez obserwację i naśladownictwo. Jako instruktor prowadzący sekcję capoeira dla osób z zespołem Downa widzę, z jaką precyzją powtarzają każdy mój ruch i nie mogę pozwolić sobie na niedociągnięcia, bo z całą pewnością powtórzą je z dużą dokładnością. Myślenie abstrakcyjne czy czytanie komunikatów między wierszami jest dla nich bardzo trudne, żeby nie powiedzieć, że wręcz nieosiągalne. Dlatego też każda wiedza musi być przedstawiona w sposób konkretny, powtarzana wielokrotnie, a najlepiej poparta przykładami z życia. Kwestie typu „wiesz, to nie wypada” czy „wolałbym, abyś inaczej się bawił” mogą zostać odebrane zupełnie odwrotnie, niż tego chcemy. Popęd seksualny u osób z niepełnosprawnościami jest wprost proporcjonalny do reszty populacji. Różnica polega na tym, że osoby w tzw. normie intelektualnej intuicyjnie wiedzą, co wypada, a czego w przestrzeni publicznej nie wolno robić. Jeśli tego nie wiedzą, to doczytają choćby w internecie czy zorientują się po komentarzach i zachowaniu innych ludzi, że coś jest nie tak. Osobom z NI dopóki nikt nie powie wprost, jak i gdzie można się masturbować, dopóty będą robiły to za każdym razem, gdy poczują taką potrzebę, nie zważając na okoliczności, czas i miejsce. Stąd też, w odbiorze społecznym, obraz osoby z niepełnosprawnością intelektualną masturbującej...