Wysoka technologia i Zuzia

W poprzednim artykule zostały przedstawione wysokie technologie i ich szerokie zastosowanie we wprowadzaniu alternatywnych sposobów porozumiewania się oraz niezależnym, aktywnym funkcjonowaniu. Zakup tych pomocy wiąże się nie tylko ze znaczącymi nakładami finansowymi i staraniami, by ten sprzęt pozyskać, ale przede wszystkim ogromnymi nadziejami rodziców i użytkowników. Kiedy rodzice zostają sam na sam z wymarzonym, ale i skomplikowanym sprzętem, bardzo szybko dotykają frustracji i rozczarowania, za które często obwiniają siebie. Nie można zapominać, że przy wprowadzaniu komunikacji alternatywnej i wspomagającej, zarówno z użyciem niskich, jak i wysokich technologii niezbędny jest dobrze przygotowany i zaangażowany specjalista. Pomimo fantastycznie rozwiniętych technologii na ten moment nic nie zastąpi człowieka, który spotka się z drugim człowiekiem i pomoże mu znaleźć własną drogę do efektywnego porozumiewania się i konsekwentnie nią dążyć. Doskonale myśl tę obrazuje historia Zuzy, 9-letniej dziewczynki z mózgowym porażeniem dziecięcym, która dzięki spotkaniu przygotowanej i zaangażowanej nauczycielki rozpoczyna przygodę z niezależnym i aktywnym komunikowaniem się.

Rozmowa Katarzyny Klimek-Markowicz z mgr Katarzyną Sulejewską – pedagogiem specjalnym w Społecznej Szkole Podstawowej „Zakątek” w Poznaniu, o budowaniu indywidualnego systemu komunikacji z wykorzystaniem urządzenia wysokiej technologii.

Katarzyna Klimek-Markowicz: Porozmawiajmy o Twojej nowej uczennicy, Zuzannie.

Katarzyna Sulejewska: Zuzka ma 9 lat, przyszła do nas do szkoły we wrześniu 2019 roku. Używała gestów „tak” i „nie”. Widać było, że ma wiedzę, której nijak nie może wyrazić. 

K.K-M.: Od czego zaczęłaś pracę z Zuzą?

K.S.: Od rozmowy z mamą i tatą dziewczynki.

K.K-M.: Jakie warto zadać pytania podczas tej ważnej rozmowy?

K.S.: Zapytałam o to, jak rodzice porozumiewają się z Zuzą w domu. Dogadywali się z nią niby dobrze, ale dziewc...