Zobaczyć, zrozumieć, zmienić… Udane interakcje podstawą rozwoju

„…Z jednej strony chciałam pomóc własnemu dziecku, pomóc sobie i całej rodzinie, bo jednak dziecko cierpiące na autyzm jest dzieckiem bardzo trudnym. Z drugiej strony obawiałam się, że to, co zostanie sfilmowane, może być odebrane krytycznie ze strony osoby oceniającej nagranie. Na szczęście było zupełnie inaczej niż w pierwszej chwili sobie to wyobrażałam…”
„…Nikt wcześniej tak naprawdę nie przyjrzał się tak blisko problemowi, który dotyczył naszego syna, tak inaczej zachowującego się niż inne dzieci, problemowi, który dotyczył całej naszej rodziny…”
Mama 3-letniego chłopca z diagnozą autyzmu atypowego

„…Dla nas było ważne i pozytywne, że nie przyszedł nas nikt skrytykować, to nas podbudowało, lepiej się poczuliśmy jako rodzice, zwłaszcza takiego dziecka, kiedy na co dzień tyle tych problemów, tyle tej męki, tyle czasu się poświęca […] mamy lepsze samopoczucie jako rodzice…”
Rodzice rocznego chłopca  z diagnozą wad genetycznych

„…Nagranie to jedyna okazja, żeby tak naprawdę zobaczyć siebie, a analizowanie większej ilości nagrań umożliwia zaobserwowanie zmiany […] jedyna możliwość na przeanalizowanie swojej pracy w konkretnych sytuacjach…”
Nauczycielka pracująca w przedszkolu specjalnym

„…Mam poczucie, że nie jestem sama […] z czasem pojawia się ciekawość, „zacieranie rąk” na to, że coś się zmienia na lepsze […] po omówieniu pojawia się nadzieja, motywacja, poczucie wsparcia na duchu…”
Logopedka pracująca w ośrodku terapeutycznym

„…Dla mnie to była «ostatnia deska ratunku», żeby spróbować znaleźć rozwiązanie, dokładna odpowiedź na konkretny problem […] koncentrowanie się na pozytywach daje poczucie bezpieczeństwa…”
Fizjoterapeutka pracująca w zespole Wczesnej Interwencji

„…Podczas analizy zwłaszcza pierwszego nagrania pojawiają się trudne emocje – będę siebie oglądać, inni będą mnie oglądać; pomocne wówczas jest myślenie o tym, po co to robię – chcę pomóc dziecku…”
Nauczycielka pracująca w przedszkolu specjalnym

Przytoczone tu opinie mówią o doświadczeniu wielu rodziców, terapeutów i nauczycieli, z którymi współpracowałam jako trener metody Wideotreningu Komunikacji (Video Interaction Training – VIT).
W Polsce metoda została zaimplementowana w drugiej połowie lat 90. ubiegłego wieku, powstała w Holandii na początku lat 80., a jej głównymi twórcami są Harrie Biemans i Saskia van Rees. W swoich założeniach w dużej mierze opiera się na badaniach Colwyna Trevarthena, profesora z Uniwersytetu w Edynburgu, który badał udane interakcje matka–dziecko, z którymi zapoznał się Biemans. Trevarthen w badaniach własnych przyjrzał się interakcjom między niemowlętami a ich głównymi opiekunami. Odkrył, że reakcja matki na inicjatywy jej dziecka wspierała i rozwijała intersubiektywność, która jest podstawą wszelkiej skutecznej komunikacji, interakcji i uczenia się.
W naszym kraju metoda Wideotr...