Czy terapia może przestymulować dziecko? Jak utrzymać balans i wyłapać czerwone flagi?

Analiza procesu terapeutycznego

Któż z nas nie spotkał się z dzieckiem, które było przestymulowane? Pewnie niejednokrotnie sami jako terapeuci doprowadziliśmy do przestymulowania. Jest to zupełnie normalne, zwłaszcza na początku procesu terapeutycznego. Nie znamy jeszcze dokładnie dziecka i nie wiemy, w jaki sposób reaguje na poszczególne bodźce. Czasem okazuje się, że w trakcie zajęć gabinetowych dziecko mocno się kontroluje, a trudne i negatywne reakcje pojawiają się dopiero po wyjściu z gabinetu lub w domu. Konieczne jest więc zadbanie o sprawny przepływ informacji, żeby możliwe było zweryfikowanie, czy poszczególne aktywności wpływają niekorzystnie na układ nerwowy.

Mówi się, że każde dziecko prezentuje różne zachowania, które mogą świadczyć o tym, że jego układ nerwowy nie jest w stanie poradzić sobie z otrzymywanymi bodźcami. Mózg przestaje wówczas działać na tyle sprawnie, żeby odbierać, segregować i interpretować informacje, które do niego trafiają z różnych kanałów sensorycznych. W konsekwencji dochodzi do wytworzenia nadmiaru kortyzolu (hormonu stresu). Dziecko zaczyna się zachowywać w sposób nieadekwatny do sytuacji, w której się znajduje. Jego zachowania są niezgodne z normami społecznymi. 
W takiej sytuacji może dojść do pojawiania się dwóch rodzajów zachowań: aktywnych oraz biernych. Do tych pierwszych zalicza się walkę przyjmującą formę krzyku, gniewu, złości, uderzania czy gryzienia lub ucieczkę. Dziecko, które zaczyna się bronić w ten sposób, podejmuje zachowania związane z chowaniem się, płaczem czy zasłanianiem się za innymi osobami. Z drugiej strony mamy możliwość zaobserwowania zachowań biernych. Chodzi tutaj o swego rodzaju zamrożenie, odcięcie się od bodźców, które pojawiają się w otoczeniu. Dziecko zaczyna być apatyczne, bierne, nie przejawia żadnej chęci kontaktu, może również być senne (sen staje się formą ucieczki). 

POLECAMY

Sygnały

W takiej sytuacji układ nerwowy daje sygnały, które mogą świadczyć o tym, że za chwilę dojdzie do wybuchu złości, płaczu czy właśnie wycofania się. Warto więc mieć świadomość, że wiele takich wskazówek jest zauważalnych w ciele, w fizjologii człowieka. Trzeba być więc czujnym i uważnie obserwować, czy nie pojawiają się one u naszego pacjenta. 

Należy do nich zaliczyć następujące sygnały:

  • przyspieszony oddech – dziecko nie może wyregulować oddechu, jest on bardzo nieregularny, szybki, płytki,
  • mocno zaczerwienione policzki lub nagłe pobladnięci...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Terapia Specjalna"
  • Dostęp do wszystkich artykułów w wersji online
  • ...i wiele więcej!

Dołącz do 5000 + czytelników, którzy nieustannie pogłębiają swoją wiedzę z zakresu pracy z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

Otrzymuj co 2 miesiące bank pomysłów z oryginalnymi, autorskimi scenariuszami do różnych zaburzeń rozwoju i zachowania wraz z gotowymi kartami pracy. Rozszerzaj swój warsztat i poznawaj gotowe metody pracy do wdrożenia od zaraz.

440 artykułów online
7 lat doświadczenia
Dostęp online i offline
45 numerów archiwalnych
12 filmów szkoleniowych
35 autorów – specjalistów
Terapia Specjalna • Prenumerata już od 399 zł/rok

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI