Grupa wsparcia nie do zdarcia

Grupa jako forma pracy terapeutycznej

„Grupa wsparcia nie do zdarcia” zawdzięcza swoją nazwę, logo i pieczątkę pomysłowości oraz zaangażowaniu rodziców dzieci z niepełnosprawnością sprzężoną, którzy ją tworzą. Grupa funkcjonuje, od wielu lat, przy Milickim Stowarzyszeniu Przyjaciół Dzieci i Osób Niepełnosprawnych. W zeszłym roku, na prośbę rosnącej grupy rodziców zainteresowanych taką formą pracy terapeutycznej, została utworzona druga grupa wsparcia, w której skład wchodzą rodzice młodszego pokolenia dzieci z niepełnosprawnościami. Chciałabym w niniejszym artykule podzielić się z czytelnikami wieloletnimi doświadczeniami w prowadzeniu terapii w ww. formie, zachęcając jednocześnie do organizowania podobnych inicjatyw w swoich miejscach zamieszkania. Wzrastająca liczba chętnych rodziców chcących skorzystać z grupowej formy terapii oraz dynamika rozwoju tych grup pokazują, że jest ona potrzebna, skuteczna i do przyjęcia przez zainteresowane osoby.

Od czego zacząć tworzenie grupy?

1. Pierwszym krokiem będzie dobór osób prowadzących. W idealnym modelu jest to dwoje psychoterapeutów różnej płci. W wersji „życiowej” to kwalifikacje i liczba dostępnych prowadzących zdefiniują charakter pracy terapeutycznej odbywającej się w grupie wsparcia. W zależności od poziomu kompetencji prowadzących grupa będzie pracowała w mniej lub bardziej pogłębiony sposób. Z mojej wiedzy praktycznej wynika, że istnieją również grupy utworzone i prowadzone przez samych rodziców, powołane do „życia” przez liderów, w ich najbliższym środowisku. Powstają one, bo ludzie chcą przebywać i dzielić się swoim doświadczeniem z osobami, które mają podobną do nich sytuację życiową, stoją przed podobnymi wyzwaniami życiowymi i pragną wsparcia od ludzi, którzy rozumieją ich „bez słów”.
2. Warty gruntownego przemyślenia jest wybór miejsca spotkań grupy wsparcia. Powinno być to miejsce zapewniające spokój, intymność, anonimowość – pozwalające skupić się na sobie w 100%. Rzeczywistość narzuca jednak swoje warunki. Po pierwsze, ważna jest dostępność lokalu, po drugie – jego bliskość od miejsca, w którym pozostają dzieci uczestniczących w grupie rodziców. Jest to trudne, ale możliwe do pogodzenia, aby rodzice doświadczyli intymności oraz mieli swobodny dostęp do dziecka w razie nieprzewidzianych trudności. O tym szerzej w punkcie opisującym zapewnienie opieki dzieciom.
3. Wiele trudności może początkowo przysparzać pozyskiwanie osób chętnych do bycia na spotkaniach grupy wsparcia. Istnieje wiele sposobów...