Jakie znaczenie dla rozwoju dziecka ma wczesna interwencja behawioralna? – CASE STUDY

Metody terapii

Praca z dzieckiem, które posiada bardzo dużo deficytów, nadmiarów behawioralnych oraz problemy we wszystkich sferach funkcjonowania, to nie lada wyzwanie dla terapeuty. Konieczne jest wprowadzanie intensywnego programu interwencji skupiającego się na umiejętnościach poznawczych, językowych i społecznych. Na przykładzie studium przypadku Elizy przedstawiono opis wczesnej interwencji behawioralnej.

Studium przypadku Elizy – diagnoza

Pierwszy raz spotkaliśmy Elizę w wieku 20 miesięcy, we wrześniu 2017 r. Dziecko trafiło na terapię rehabilitacji ruchowej, ponieważ jeszcze nie chodziło. Eliza to czwarte najmłodsze dziecko wychowywane w pełnej rodzinie.
Z relacji matki wynikało, że regularnie odwiedzała lekarzy, w tym neurologów, jednak wszyscy ją uspokajali i kazali czekać, bo według nich nie działo się nic niepokojącego, a dziecko miało jeszcze czas na nabycie nowych umiejętności. 
Rehabilitant stwierdził opóźnienie psychoruchowe i globalnie obniżone napięcie mięśniowe. Eliza będąc 21-miesięcznym dzieckiem miała zły wzorzec czworakowania oraz samodzielnego siadu, pionizowała się z pomocą przy przedmiotach, wykazując przy tym zaburzenia równowagi oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej, nie chodziła samodzielnie. Ze względu na zdiagnozowane deficyty wymagała stałej i długoterminowej opieki rehabilitacyjnej. Uczęszczała trzy razy w tygodniu na prywatne zajęcia rehabilitacyjne.
Po dodatkowej konsultacji z pedagogiem i logopedą zdiagnozowano deficyty w kolejnych sferach, m.in. naśladowania, komunikacji, jedzenia, samodzielnej zabawy.

Zalecenia z poradni oraz działania

Mama dziewczynki została skierowana do poradni psychologiczno-pedagogicznej w celu uzyskania opinii o wczesnym wspomaganiu rozwoju. Poradnia w grudniu 2017 r. wydała stosowną opinię z uwagi na opóźnienie rozwoju psychomotorycznego. Eliza od stycznia 2018 r. miała zorganizowane na terenie przedszkola następujące zajęcia indywidualne: 60 minut rehabilitacji ruchowej/tydzień, 30 minut terapii logopedycznej/tydzień, 30 minut terapii psychologicznej/na 2 tygodnie, 30 minut terapii pedagogicznej/na 2 tygodnie, co dawało 2 godziny terapii indywidualnej w tygodniu.
Poradnia określiła mocne strony dziewczynki, jako że: przemieszczała się raczkując, próbowała stawać przy sprzętach, wydawała proste dźwięki i odgłosy przypominające gaworzenie, oraz z pomocą spożywała pokarm w formie płynnej. Wśród słabych stron wskazano, że: nie chodziła samodzielnie, miała zaburzoną uwagę, koordynację ruchową oraz mowę i komunikację, nie reagowała na swoje imię, nie wskazywała palcem, nie komunikowała się za pomocą gestów i mimiki, nie rozumiała prostych poleceń, nie nawiązywała kontaktu wzrokowego, nie przejawiała potrzeby dzielenia się z innymi swoimi zainteresowaniami, nie wykazywała zainteresowania otoczeniem, zabawkami, nie podejmowała zabawy z partnerem, korzystała z pampersów, piła z butelki, swoje potrzeby komunikowała jedynie za pomocą płaczu.
Zespół orzekający specjalistów z poradni zalecił stymulowanie rozwoju dziewczynki poprzez dostarczanie jej różnorodnych bodźców, co miało się przyczynić do nabywania nowych umiejętności za pomocą wszystkich zmysłów.
Mama dziewczynki została skierowana do kolejnych miejsc w celu uzyskania pogłębionej diagnozy dziecka, m.in.: do Poradni dla dzieci z autyzmem.

POLECAMY

Jakie działania zostały podj

...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Terapia Specjalna"
  • Dostęp do wszystkich artykułów w wersji online
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI