O fenomenie zaklętym w niepełnosprawności, a może o... fenomenalnej niepełnosprawności...

Nie ma róży bez kolców, a najtwardszy kamień najłatwiej skruszyć.

Surowica (antidotum) na ukąszenie węża zawiera jego jad. 

Nitrogliceryna stosowana jest jako bardzo wrażliwy na uderzenia i inne bodźce ładunek wybuchowy o potężnej sile, ale w odpowiedniej dawce stanowi lek przeciwbólowy i rozluźniający w chorobach układu krążenia, ratując tym samym życie ludzkie.

Można podziwiać naocznie „figury niemożliwe”¹, które da się narysować zgodnie ze wszystkimi zasadami perspektywy, ale nie można ich już skonstruować w rzeczywistości. Ich trójwymiarowe modele są niekompletne i tylko patrzenie na nie pod odpowiednim kątem przybliża nas do „niemożliwości w najczystszej postaci”.

Żeby napić się i poczuć niepowtarzalny smak kakao, trzeba się przebić przez ohydny kożuch mleczny...

A najbardziej podziwiane bursztyny to te, w których na zawsze zaklęte jest martwe życie owadów...     

Paradoks natomiast jest źródłem logicznego twierdzenia prowadzącego do sprzecznych wniosków... Podobny paradoks zaklęty jest właśnie w zespole sawanta, który zawiera w sobie dar i przekleństwo zarazem, siłę i słabość, wzbudzający podziw i nostalgię w tym samym czasie... To „genialny idiota”, jak niegdyś określano ten zespół. Nazwa pochodzi od francuskiego słowa savant, co oznacza „uczonego” i jako pierwszy wprowadził go w 1887 roku J. Langdon Down, ten sam naukowiec, który opisał zespół Downa. Zespół sawanta jest rozpoznawany u osób z występującą niepełnosprawnością intelektualną, klasyfikującą się pomiędzy umiarkowaną a lekką (I.I pomiędzy 40–70 wg skali Weschlera) przy jednocześnie, wyjątkowo rozwiniętej zdolności w jednej dziedzinie nauki. Te nieprzeciętne zdolności umysłu są najczęściej ściśle zawężone do takiej specjalności jak matematyka, arytmetyka, sztuka, muzyka, malarstwo i inne².

Albert Einsten powiedział ponoć: „Czasem jest tak, że to, co się liczy, nie da się policzyć, a to, co daje się policzyć – nie liczy się”³.

Sęk w tym, że ów wielki twórca teorii względności i najsłynniejszego na świecie wzoru E=mc2, wykazywał cechy zespołu Aspergera (ZA). Zespół ten charakteryzuje się całościowym zaburzeniem rozwoju mieszczącym się w spektrum zaburzeń autystycznych, podobnie jak zespół sawanta. Szacuje się, że zespół sawanta występuje u około 10% osób autystycznych oraz z uszkodzeniem mózgu lub/i z niepełnosprawnością intelektualną. Ponadto dotyka od czterech do sześciu razy częściej mężczyzn niż kobiety, może być wrodzony albo nabyty, a zdolności sawantyczne mogą utrzymywać się całe życie lub zniknąć nagle, tak jak się pojawiły⁴. 

Albert Eisten fascynował za życia i pośmiertnie. Jego geniusz onieśmielał, ale jednocześnie nauka chciała poznać tajemnicę nieprzeciętnych zdolności Einsteina i jego wglądu w świat fizyki. Sądzono, że jego mózg skrywa te tajemnice i z tego powodu, jak donoszą źródła, zanim skremowano ciało Einstena, patolog Thomas Stoltz Harvey wyjął bez pozwolenia rodziny Einsteina tenże organ....