Ograniczenia w uczestniczeniu w integracji dziecka

Od wielu lat superwizuję szkolne placówki i wspomagam nauczycieli w pracy. Uważam, że obecnie nie ma dobrych rozwiązań w szkołach. Nauczyciele często przez specyfikę organizacji placówki nie są w stanie dobrze wdrożyć dziecka niepełnosprawnego do szkoły i klasy. Nie ma na to czasu i wykwalifikowanych nauczycieli.
Klasy są przeludnione i za dużo jest w nich integrowanych dzieci. Przepisy oświatowe zezwalają na pięcioro dzieci w integracji i jednego do nich nauczyciela. Nauczyciel wspomagający, bo tak go nazywamy, ma trudne zadanie w klasie. Przy tak dużej liczbie uczniów w jednym zespole nie jest w stanie dobrze poprowadzić wspomagania. Oczywiście, dużo również zależy od tego, jaki rodzaj zaburzenia mają uczniowie. Wystarczy jednak jedno–dwoje dzieci w zaburzeniu zachowania i rozkładamy ręce. 
Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne dają zalecenia do integracji, nie uświadamiając sobie, czy dziecko na pewno się do niej nadaje. Nie każde bowiem z nich powinno iść do klasy w szkole masowej, bo nie każde jest do tego przygotowane. Niestety, bardzo rzadko placówki przedszkolne mają możliwość lub wiedzę, jak przygotować podopiecznych do dalszych etapów edukacji. Często nie ma współpracy wcześniejszej, nie znajdujemy czasu, aby uczeń oswoił się z nową placówką. Również rodzice bardzo naciskają na takie zalecenie, nie rozumiejąc, że nie zawsze wyjdzie to dziecku na dobre. 

Czynniki utrudniające integrację

Jednym z ważnych czynników, które według mnie od razu dyskwalifikują z integracji, są zachowania trudne, takie jak agresja i autoagresja oraz brak kontroli poleceniowej. Jeśli dziecko krzyczy na lekcjach, uderza inne, niszczy ich mienie, to trudno takiego ucznia uczyć. Niedopuszczalne jest zachowanie, które zagraża innym osobom w klasie i temu dziecku. Klasa integracyjna nie ma przestrzeni na zmianę tak poważnych zachowań i może je jeszcze nasilić. Niestety, bardzo nad tym ubolewam, ale w szkole nie ma analityków...