Zachowania trudne w praktyce terapeuty behawioralnego

Studium przypadku

Trudne zachowania często są objawem zaburzeń zachowania lub wiążą się z zaburzeniami rozwojowymi. W poważniejszych przypadkach, gdy mamy do czynienia z zachowaniami zakłócającymi, opozycyjno-buntowniczymi, porada dla  rodziców nie jest wystarczająca. Potrzebna jest wtedy interwencja specjalistów. Podaję tu przykłady, jedne z wielu, z którymi terapeuta może spotkać się w swojej karierze zawodowej. 

Studium przypadku – 10-letni chłopiec niszczący przedmioty w swoim pokoju – destrukcja


Istotne jest, aby opisując zachowanie trudne, zrobić to jak najbardziej precyzyjnie i konkretnie, używając prostego języka. Rodzic, który ma problem z zachowaniem dziecka niszczącego przedmioty w swoim pokoju, powinien dostarczyć terapeucie konkretnych szczegółów – na czym dane zachowanie polega. Idąc tym tokiem, w podanym przypadku definicja zachowania trudnego mogłaby brzmieć następująco: „Dziesięcioletni chłopiec z autyzmem i niepełnosprawnością intelektualną niszczy przedmioty w swoim pokoju, co przejawia się łamaniem ołówków, mazaniem książek, darciem kartek i przewracaniem krzeseł”. Poza tak sprecyzowaną definicją należy opisać okoliczności występowania zachowania trudnego. W omawianym przypadku matka przyznaje, że syn zachowuje się w ten sposób za każdym razem, gdy przez dłuższy czas jest sam w pokoju. Efektem zachowania jest przyjście do pokoju matki, krzyk na dziecko i polecenie posprzątania, a w sytuacji, gdy odmówi on tego, sprzątanie pokoju za syna, by nie zaog...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Terapia Specjalna"
  • Dostęp do wszystkich artykułów w wersji online
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI