Zachowania trudne w praktyce terapeuty behawioralnego

Studium przypadku – 10-letni chłopiec niszczący przedmioty w swoim pokoju – destrukcja

Istotne jest, aby opisując zachowanie trudne, zrobić to jak najbardziej precyzyjnie i konkretnie, używając prostego języka. Rodzic, który ma problem z zachowaniem dziecka niszczącego przedmioty w swoim pokoju, powinien dostarczyć terapeucie konkretnych szczegółów – na czym dane zachowanie polega. Idąc tym tokiem, w podanym przypadku definicja zachowania trudnego mogłaby brzmieć następująco: „Dziesięcioletni chłopiec z autyzmem i niepełnosprawnością intelektualną niszczy przedmioty w swoim pokoju, co przejawia się łamaniem ołówków, mazaniem książek, darciem kartek i przewracaniem krzeseł”. Poza tak sprecyzowaną definicją należy opisać okoliczności występowania zachowania trudnego. W omawianym przypadku matka przyznaje, że syn zachowuje się w ten sposób za każdym razem, gdy przez dłuższy czas jest sam w pokoju. Efektem zachowania jest przyjście do pokoju matki, krzyk na dziecko i polecenie posprzątania, a w sytuacji, gdy odmówi on tego, sprzątanie pokoju za syna, by nie zaog...