Profilaktyka przemocy seksualnej u osób z niepełnosprawnością intelektualną

Przepis ten należy interpretować następująco: mimo iż osoba niepełnosprawna intelektualnie (powyżej 15. roku życia) wyraziła zgodę na jakąś formę aktywności seksualnej, a postępowanie wykaże, że była nieświadoma czynu (sprawca wykorzystał opisany w przepisie stan), może zostać uznana za ofiarę wykorzystania (I. Fornalik, 2017, s. 135).

Wraz wzrastającym stopniem NI maleje prawdopodobieństwo, że osoba rozpozna akt przemocy, będzie próbowała się przed nim bronić, aż wreszcie, że zgłosi fakt jej użycia wobec własnej osoby. Przed specjalistami pracującymi z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie stoi bardzo trudne i odpowiedzialne zadanie: aby dać swoim podopiecznym szansę na uchronienie się przed krzywdą i cierpieniem, jakie przynosi w skutkach doznawanie przemocy. Ta ochrona nie ma nic wspólnego z izolowaniem osób z NI od niebezpiecznego otoczenia, ale polega na ich EDUKOWANIU, aby potrafiły sobie radzić w trudnych sytuacjach.

„Edukacja to szczepionka na przemoc” – Edward James Olmos

Jak realizować profilaktykę przemocy seksualnej u osób z NI? Na początek wskazane jest, aby uzupełnić i poszerzyć własną wiedzę na temat:

1. rodzaju form, jakie może przybierać przemoc seksualna,
2. statystyki dotyczącej omawianego zjawiska,
3. specyfiki funkcjonowania poznawczego osób z NI i jej znaczenia w planowaniu edukacji dla tej grupy osób,
4. rodzaju pomocy dydaktycznych, które mogą być przydatne w organizowaniu zajęć z profilaktyki przemocy seksualnej.

Następnie powinno się przejść do realizacji swojego, autorskiego projektu, który uwzględni edukację osób z NI na różnych etapach jej życia, w różnych obszarach jej funkcjonowania, w środowisku szkolnym i domowym.

Teoria 

W definicjach przemocy seksualnej zwraca się uwagę na podejmowanie czynności seksualnych bez zgody osoby, przy czym kwestia wyrażenia zgody obejmuje nie tylko czynnik motywacyjny, ale również poznawczy. 

Wyniki przeglądu badań zaprezentowanego w 2012 roku w czasopi...