Sposoby komunikacji dzieci w spektrum autyzmu

Temat numeru

„Człowiek jest z natury istotą społeczną” napisał Arystoteles w swoim traktacie pt. Polityka. Być może, ludzkość jako taka nie tyle mogła się rozwinąć, co w ogóle przetrwać, dzięki tworzeniu społeczeństw, w ramach których następował rozwój kultury i cywilizacji. Nie byłoby to jednak możliwe, gdyby nie komunikacja. Jakkolwiek swoje sposoby komunikacji wykształciły też zwierzęta, to jednak człowiek jest jedyną istotą, która w ramach jednego gatunku stworzyła tak liczną różnorodność języków, sposobów oraz form przekazu, nadając im przy tym różnorodne znaczenie.

Złożoność procesu komunikacji sprawia, że nie wystarczy tylko znajomość słów, symboli, czy nawet reguł gramatycznych, aby się porozumiewać. Materialnym formom trzeba nadać jeszcze niematerialne znaczenie, umieścić w kontekście i wyrazić w sposób zrozumiały dla drugiego człowieka. I nawet wtedy, kiedy to się uda, nie oznacza to, że dojdzie do interakcji, gdyż aby do niej doszło, nadawca musi stać się odbiorcą, zrozumieć komunikat drugiego człowieka i umieć na niego odpowiedzieć.
Zaburzenia w obszarach komunikacji i nawiązywania relacji z innymi ludźmi są jednymi z charakterystycznych i najbardziej typowych objawów spektrum autyzmu. Trudności z wykorzystywaniem i rozumieniem komunikacji zarówno werbalnej, jak i niewerbalnej nie oznaczają jednak, że osoby w spektrum autyzmu nie mają potrzeby nawiązywania kontaktu z otoczeniem. Dzieci w spektrum autyzmu zazwyczaj nie potrafią tego robić, gdyż nie uczą się tak intuicyjnie jak inne. Próbują one komunikować się z otoczeniem zgodnie z posiadanymi możliwościami i kompetencjami. Dlatego też należy uważnie obserwować wszelkie próby nawiązania kontaktu przez dziecko w spektrum autyzmu i rozwijać te umiejętności, które już posiada oraz uczyć nowych. Takich, które ułatwią mu komunikację z innymi. Określenie „spektrum autyzmu” zwraca uwagę na to, że zakres i natężenie trudności w poszczególnych obszarach mogą być wśród dzieci zróżnicowane. Podobnie będzie z komunikacją. Będą więc dzieci nieposługujące się mową lub wypowiadające zaledwie kilka, kilkanaście słów, mając przy tym jednocześnie ubogi zakres posługiwania się innymi środkami komunikacji. Będzie to wywoływało u nich frustrację, objawiającą się np. bezcelowym poruszaniem się, agresją, krzykiem czy choćby posługiwaniem się przedmiotami w niekonwencjonalny sposób. Taki rodzaj komunikacji można nazwać przedsymboliczną. Drugą grupę będą stanowiły dzieci znające większą liczbę słów i potrafiące konstruować z nich proste, choć zazwyczaj niepoprawne gramatycznie zdania, jednak ich zrozumienie może stanowić pewną trudność. W tym przypadku komunikacja będzie charakteryzowała się jednostronnością. Dziecko będzie potrafiło nadawać komunikaty, ale zrozumienie wypowiedzi innych będzie dla niego trudne. Jest to grupa, u której najczęściej można zaobserwować echolalię. Będzie to język atypowy. Trzecią grupę d...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Terapia Specjalna"
  • Dostęp do wszystkich artykułów w wersji online
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI