Terapia integracji sensorycznej u dziecka z zespołem Downa

Swoją uwagę chciałabym skupić na dwóch przypadkach, które miałam okazję prowadzić. Chłopiec, którego w terapii miałam od 3. do 6. roku życia, rozwój ruchowy w górnych graniach normy, w momencie przyjęcia potrafił biegać i stać na jednej nodze, nie skakał, charakteryzował się bardzo dużym opóźnieniem rozwoju mowy, na zajęciach komunikował się za pomocą wykonywanych dźwięków, posiadał gest wskazywania. 
Dziewczynka, której terapię prowadzę od 2. roku życia, a obecnie ma 7 lat. Jej rozwój przebiegał jakby odwrotnie niż w przypadku chłopca – początkowo przyjęta na terapię jako pacjentka leżąca, potrafiła się obracać z pleców na brzuch i z brzucha na plecy i w ten sposób poruszała się po materacu, natomiast w zakresie mowy dziewczynka potrafiła naśladować dźwięki zwierząt, wypowiadała proste sylaby „ka”, „ma”, „ba”, „ta”, ale zdarzały się też pełne i trudne wyrazy, jak „koń”. Podsumowując, u opisywanego chłopca przeważał rozwój ruchowy, natomiast u opisywanej dziewczynki – rozwój mowy.
W zakresie przetwarzania sensorycznego również oboje znacznie się różnili. U chłopca obserwowało się nadreaktywność układu dotykowego, przedsionkowego, słuchowego, węchowego, jedynie układ wzrokowy i proprioceptywny charakteryzował się podreaktywnością. U dziewczynki natomiast obserwowało się podreaktywność wszystkich...