Trudności użytkownika AAC na drodze do piśmienności

Do najpowszechniej przyjętych założeń na temat alternatywnych i wspomagających metod porozumiewania się należy to, że celem AAC (augmentative and alternative communication) jest nauczenie dzieci „pokazywania obrazków”, aby mogły za ich pomocą przekazywać to, czego chcą. Tak jednak nie jest. Terapia z wykorzystaniem AAC powinna prowadzić do stworzenia możliwie najsprawniejszego sposobu komunikacji społecznej za pomocą jak najbardziej precyzyjnych środków językowych. Najlepszymi zaś elementami systemu komunikacji językowej są mowa i pismo. Systemy AAC mogą być jedynie mniej lub bardziej sprawną protezą. Zatem docelowym zadaniem terapii jest nauczenie użytkownika mowy i/lub pisma. Umiejętność czytania i pisania daje niezależność i samodzielność w komunikacji – niezależność od umiejętności interpretacyjnych partnera komunikacji, gdyż wskazywane symbole zawsze podlegają pewnemu przetworzeniu przez odbiorcę, który musi nadać im znaczenie. Słowo pisane jest o wiele bardziej precyzyjne i nie zostawia tyle pola do interpretacji co symbole. Przekazywanie informacji za pomocą pisma jest najbardziej ekonomiczne, gdyż za pomocą niewielu ponad 20 znaków (zarówno 
ze znakami diakrytycznymi, jak i bez nich) można przekazać dowolną myśl. Umiejętność czytania ze zrozumieniem daje możliwość samodzielnego zdobywania wiedzy, rozpoczynając od możliwości przeczytania napisu na sklepie, tabliczki z imieniem itp., przez czytanie programu telewizyjnego, wyszukiwania ulubionych filmów na YouTubie, po czytanie książek. Proces wdrażania w piśmienność maksymalnie wykorzystuje potencjał poznawczy ucznia i angażuje wszystkie funkcje poznawcze. Nie bez znaczenia jest też fakt znacznej poprawy obrazu społecznego osoby, która potrafi choćby na podstawowym poziomie poradzić sobie w świecie liter. 
Nauka czytania i pisania jest procesem bardzo złożonym, zatem uczeń w jej toku może napotkać wiele różnorakich trudności. Dzieci niemówiące lub z minimalnym zasobem mowy czynnej (wokalizacje, kilka do kilkunastu pojedynczych słów) natrafiają na pewne specyficzne problemy będące skutkiem niemówienia. Celem niniejszego opracowania jest zwrócenie uwagi na kilka kluczowych zagadnień w przygotowaniu użytkownika AAC do uczestnictwa w świecie czytania i pisania (piśmienności).