Wielokierunkowe oddziaływania dydaktyczno-wychowawcze z wykorzystaniem technologii informacyjno-komunikacyjnej

Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną (NI) w stopniu lekkim, umiarkowanym, znacznym i głębokim oraz dzieci i młodzież z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera, stanowią liczną grupę w systemie edukacji. Ich indywidualne możliwości, zarówno mocne strony, jak i obszary wymagające wsparcia, stanowią punkt wyjścia do planowania i organizowania procesu dydaktyczno-wychowawczego, którego istotnymi czynnikami są: rozpoznanie i wykorzystanie potencjału ucznia, przygotowanie środowiska pracy nauczyciela i wiążący się z tym klimat pracy oraz współpraca z rodzicami i specjalistami w zakresie budowania programu pracy z uczniem. 
W procesie uczenia się niezwykle ważna jest motywacja i gotowość do podejmowania wyzwań. Im bardziej coś jest interesującego dla mózgu, tym łatwiej człowiek się uczy, dlatego warto planować zajęcia zarówno dydaktyczne, wychowawcze, rewalidacyjne, jak i organizowane w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej w taki sposób, by uczniowie postrzegali je jako ciekawe i angażujące. Niewątpliwie współcześni młodzi ludzie, jako że urodzili się i dorastają w usieciowionym świecie, za atrakcyjne postrzegają wykorzystywanie w codziennym życiu technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK). 

Jak wybrać odpowienie narzędzia TIK?

Warto sięgać po narzędzia TIK i traktować je jako element procesu edukacyjno-wychowawczego, tym bardziej że można je wykorzystywać zarówno jako strategie pobudzające ciekawość ucznia, wprowadzające w temat, ułatwiające zrozumienie niektórych pojęć, wspomagające proces utrwalania nowo poznanych informacji, urozmaicające aktywności, a także jako wzmocnienia behawioralne potrzebne zwłaszcza uczniom z autyzmem. Należy jednak pamiętać, że nie samymi dobrodziejstwami technologii żyje człowiek. Dziecko do prawidłowego rozwoju potrzebuje różnorodnych bodźców, dzięki którym jego mózg wytwarza reakcje adaptacyjne, a więc uczy się przetwarzać je, a następnie integrować z in...