Wykorzystanie zajęć ruchowych w poprawie komfortu psychofizycznego osób z niepełnosprawnością

Aktywność ruchowa powinna być dostępna dla każdego bez względu na wiek, płeć, aktualny poziom sprawności fizycznej. Dostęp do zajęć fizycznych powinny mieć również osoby z różnego rodzaju niepełnosprawnościami. Prowadzę zajęcia ogólnorozwojowe w różnych grupach wiekowych (od przedszkolaka po seniora); również w warsztatach terapii zajęciowej, środowiskowych domach samopomocy i szkołach terapeutycznych. Z moich obserwacji wynika, że kadry kierownicze każdego z ośrodków, w których prowadzę zajęcia, przykładają bardzo dużo uwagi do tego, aby swoim podopiecznym zapewnić odpowiednią dawkę aktywności ruchowej. Mam duże doświadczenie w prowadzeniu tego rodzaju zajęć, bowiem pracuję z bardzo młodymi uczestnikami i z osobami dojrzałymi; zróżnicowane są również rodzaje niepełnosprawności i poziom sprawności fizycznej. Oznacza to, że wszystkie z prowadzonych przeze mnie zajęć muszą wyglądać nieco inaczej. 
To ogromne zróżnicowanie niepełnosprawności, z jakimi mam do czynienia, sprawia, że należy stosować zróżnicowany wachlarz ćwiczeń i dyscyplin, w których moi podopieczni mogą brać udział.
Dzieci, mniej więcej w wieku 8–12 lat, znajdują się w tzw. złotym wieku motoryczności. Oznacza to, że – z jednej strony – jest to okres, w którym najlepiej, najłatwiej jest rozwijać pewne cechy motoryczne i ogólną sprawność, a z drugiej strony – ruch jest wręcz niezbędny do prawidłowego funkcjonowania młodego człowieka. Brak ruchu „boli”. Dzieci w tym przedziale wiekowym, którym odebrano możliwość wybiegania się czy wyskakania, stają się nerwowe, drażliwe, a czasem...