Zachowania problemowe w obszarze seksualności u osób z niepełnosprawnością intelektualną i osób ze spektrum autyzmu

Na początku chciałabym zaznaczyć kilka kwestii:

• NIE MA jednego SZABLONU postępowania w przypadku zaobserwowania zachowania masturbacyjnego,
• interwencja każdorazowo wymaga uwzględnienia zasady INDYWIDUALIZACJI – każda osoba potrzebuje odmiennej interwencji,
• punktem wyjścia dla podjęcia interwencji jest ustalenie PRZYCZYNY zachowania masturbacyjnego,
• istotne jest WSPÓŁDZIAŁANIE osób, które podejmują interwencję (specjaliści w placówce i członkowie rodziny/opiekunowie),
• interwencja musi być WIELOASPEKTOWA, a zatem uwzględniać różne aspekty funkcjonowania osoby w różnych sferach życia – ograniczenie się do sfery seksualnej może nie przynieść (w przypadku wielu osób) pożądanych rezultatów.

Interwencja „szyta na miarę”…

Należy zdawać sobie sprawę, że u konkretnej osoby z niepełnosprawnością intelektualną lub ze spektrum autyzmu (ASD) zachowania masturbacyjne mogą pełnić różne funkcje (omówiono je w cz. I artykułu). Jeśli podopieczny/a jest w wieku adolescencji lub jest dorosły/a, zawsze trzeba rozważyć, czy masturbacja służy rozładowaniu napięcia seksualnego (popęd seksualny rozkwita bowiem u człowieka w okresie dojrzewania). Może się tak jednak zdarzyć, że u tej samej osoby niekiedy spełnia owe funkcje seksualne, ale w innych sytuacjach może służyć redukcji napięcia emocjonalnego, a w jeszcze innych być sposobem na nudę.

Dodatkowo owa osoba może mieć zaburzenia sensoryczne i np. poszukiwać silnych bodźców dotykowych w obrębie genitaliów. Z powyższych względów konieczne jest dostrzeżenie owych różnych „puzzli” i umiejętne połączenie ich w całość. Koncentracja na jednym kawałku układanki nie pozwoli ułożyć pożądanego obrazu.

Inną ważną kwestią jest świadomość, że w przypadku osób, które nie są w stanie realizować swoich potrzeb seksualnych w relacjach z drugą osobą, nie jest w zasadzie możliwe wyeliminowanie zachowań masturbacyjnych. Jeśli bowiem osoba masturbuje się w celu r...