Czy zdarza się, że Twój uczeń lub podopieczny z niepełnosprawnością intelektualną lub ze spektrum autyzmu nie jest w stanie powstrzymać się przed wykonywaniem określonej czynności, mimo że jego zachowanie budzi dezaprobatę osób z otoczenia? Czy podczas prób przerwania owej czynności, np. uporczywego mycia rąk, zdrapywania naklejki z kolejnego opakowania, sprawdzania, czy drzwi są zamknięte, dotykania jakiegoś przedmiotu, wielokrotnego poprawiania pisanych liter, czy też liczenia w myślach, albo zadawania tego samego pytania itp., uczeń reaguje niepokojem, a może nawet zachowaniami agresywnymi? Jeśli tak, może to oznaczać, że występują u niego zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Jak je zatem właściwie zidentyfikować i odróżnić od innych zaburzeń? Jaka pomoc powinna być udzielona uczniowi zarówno w domu, jak i w placówce? A może niezbędne będzie wsparcie psychoterapeutyczne?
Dział: Temat numeru
Profesjonalna diagnoza zaburzeń zdrowia psychicznego u osób z niepełnosprawnością intelektualną, w tym z zespołem Downa, dokonywana jest przez zespół specjalistów, takich jak: psychiatra (szczególnie psychiatra dziecięcy), pediatra, psycholog, a także inne osoby mogące udzielić ważnych informacji o pacjencie. Podczas diagnozy stosowane są nie tylko takie metody jak, obserwacja osoby badanej, wywiad z tymi, którzy dobrze ją znają, ale także odpowiednie testy i klasyfikacje zaburzeń zdrowia psychicznego. Jakie zaburzenia psychiczne występują najczęściej i czym się przejawiają?
Zaburzenia depresyjne i lękowe występują szczególnie często wśród osób z NI. Zaburzenia te mogą nie być właściwie rozpoznane mimo obecności typowych objawów, gdyż mogą być błędnie przypisywane symptomatologii związanej z niepełnosprawnością intelektualną. Wczesne rozpoznawanie tych zaburzeń i włączenie interwencji terapeutycznych jest konieczne do zminimalizowania ich negatywnego wpływu na funkcjonowanie osoby z NI. Jak zatem skutecznie je rozpoznać i leczyć?
Jakie są najważniejsze kwestie związane z wychowywaniem dzieci, z których jedno jest osobą z niepełnosprawnością? W artykule autorka prezentuje wyniki badań z zakresu tej tematyki oraz omawia najczęściej występujące problemy. Ponadto przedstawia sposoby wspierania rodziców oraz propozycje książek, które można wykorzystać w pracy z dziećmi mającymi niepełnosprawne rodzeństwo.
Samoświadomość to zdolność do określania własnych potrzeb, możliwości, zasobów, emocji, wrażeń, myśli… i wielu innych rzeczy. Jest to także proces kształtowania własnej tożsamości, budowania wizerunku samego siebie. Niewielu zastanawia się, dlaczego jest to ważne w przypadku osób z autyzmem.
Jak realizujemy w Polsce prawo rodziców małych dzieci do świadczeń Wczesnej Interwencji – Wczesnego Wspomagania Rozwoju w świetle rozwiązań w krajach UE?
Jak współpracować z rodzicami? Jak określać wspólne cele i jakie metody mogą być pomocne w budowaniu współpracy? Jak radzić sobie z problemami pojawiającymi się podczas pracy z rodzicem?
Założenie rodziny stanowi istotną wartość i cel dla wielu ludzi. Jest też, w powszechnej opinii, jednym z głównych przywilejów, a jednocześnie zadań okresu dorosłości. Ze względu na ważne – tak z indywidualnego, jak i społecznego punktu widzenia – funkcje, na straży rodziny stoi obowiązujący w danej kulturze system norm społecznych oraz prawo. Dorośli różnią się zatem pod względem dostępu do instytucji małżeństwa i rodzicielstwa. Nie każdy ma tę samą szansę, by zaistnieć w społeczeństwie jako osoba faktycznie dorosła. Sama niepełnosprawność, według regulacji prawnych obowiązujących w Polsce, nie jest przyczyną zakazu wykonywania władzy rodzicielskiej, jednak nadal istnieje brak wrażliwości na temat prawa do rodzicielstwa osób z niepełnosprawnością
Akt komunikacji ma miejsce wtedy, kiedy zachowanie jednej osoby jest rozumiane i interpretowane jako znaczące przez jej partnera interakcji (Coupe J., Goldbart J., Communication before speech, Chapman and Hall, London, 1992; za: M. Orkan-Łęcka, 2007–2012).