Chcąc skutecznie wspierać ucznia w pokonywaniu ujawnianych przez niego trudności w obszarze społeczno-emocjonalnym, należy najpierw zrozumieć ich genezę. To oczywiste, że każdy z nas dorosłych chętnie przyjąłby gotowy zestaw „recept” wyjaśniających, co konkretnie należy zrobić, kiedy dziecko prezentuje określone zachowania, bez zbytniego ich analizowania. Niestety, to tak nie działa.
Kategoria: Artykuły
Włączenie do warsztatu zawodowego elementów terapii tańcem czy arteterapii może zaowocować zwiększeniem atrakcyjności i efektywności podejmowanych działań, a dla uczestników będzie ciekawszą formą pracy, zachęcającą do działania, zabawy, twórczości i doświadczania życia. Jakie są walory terapeutyczne tańca i możliwości jego zastosowania w pracy z osobami z NI?
Integracja powinna polegać na stworzeniu takich samych warunków dla dzieci typowo rozwijających się oraz dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Szkoła powinna respektować prawa obu grup i dać możliwość do wszechstronnego ich rozwoju. Jakie zachowania ucznia powinny „zatrzymać” nasze myślenie o integracji? Które deficyty utrudniają wdrożenie dziecka niepełnosprawnego do klasy integracyjnej?
Integracja, hasło, które słyszymy coraz częściej, które tłumaczymy, wplatamy w przeróżne ustawy, programy i akcje. Mimo to zbyt często nadal słyszymy o jej braku i o izolacji społecznej, a nawet odrzuceniu. Na podstawie studium przypadku 18-letniego Marka przedstawiono opis nieudanej integracji.
Placówki integracyjne są jedną z form kształcenia, z której korzysta wielu uczniów z niepełnosprawnością, w tym z całościowymi zaburzeniami rozwoju. Często posłanie dziecka z autyzmem do grupy integracyjnej jest nadrzędnym celem jego rodziców, ponieważ ten typ edukacji bywa postrzegany jako mniej stygmatyzujący. Warto jednak zwrócić uwagę na gotowość ucznia do podjęcia edukacji w grupie integracyjnej. Jakie trudności mogą wynikać z braku przygotowania dziecka z autyzmem do integracji? Jakich kompetencji dziecko potrzebuje oraz za pomocą jakich technik można te kompetencje rozwinąć?
O integracji w obszarze pedagogiki specjalnej najczęściej mówi się w kontekście osób z niepełnosprawnością i tego, jak wiele mogą zyskać dzięki funkcjonowaniu wśród swoich rówieśników. A przecież na integracji zyskują nie tylko osoby ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, ale również środowisko, w którym przebywają. Jak zatem w praktyce wygląda proces integrowania się dzieci z niepełnosprawnością i jakie korzyści oraz możliwe zagrożenia może za sobą nieść?
Rozporządzenie w sprawie oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych jednoznacznie wskazuje na obowiązek dostosowywania wymagań wobec uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego lub wobec których dokonano rozpoznania w obszarze potrzeb wsparcia i rozwoju. Uczeń ze zdiagnozowanym ADHD lub bez diagnozy, ale z symptomami zachowań tego typu, powinien mieć dostosowane wymagania w sposób formalny oraz praktyczny.
Prowadząc szkolenia bazowe dla przyszłych terapeutów behawioralnych, zawsze sporo uwagi poświęcam tematowi behawioralnego modelu integracji. Wszak to nasze, behawiorystów, naczelne zadanie, by ucznia włączyć do społeczeństwa ludzi zdrowych i wyposażyć go w umiejętności, które są w nim nieodzowne. Jak zatem organizować pracę terapeuty cienia, by efektem jego działań mogła stać się rzeczywista inkluzja?