Nadrzędnym celem działań terapeuty AAC ma być zapewnienie każdej osobie ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi możliwie największej autonomii – możliwości powiedzenia tego, co chce, komu chce i kiedy chce. Jak zatem to zrobić? Kiedy rozpocząć wprowadzanie AAC? Zacznijmy od początku.
Kategoria: Artykuły
Aby pomagać innym, należy w pierwszej kolejności zaopiekować się sobą. Przymierze terapeutyczne, którego podstawą jest akceptacja, szacunek, otwartość i empatia wobec drugiego, ma szansę stać się dużo bardziej autentyczne, jeżeli postawy te charakteryzują również terapeutę w jego relacji z samym sobą. Jak zadbać o samego siebie?
Głęboka niepełnosprawność intelektualna może być sprzężona z wieloma różnymi zaburzeniami rozwojowymi, w tym również z autyzmem. Taką też diagnozę ma Konrad – bohater niniejszego artykułu. Konrad to dorosły, obecnie 24-letni, mężczyzna, którego historia pokazuje, że nigdy nie jest zbyt późno, aby poszukiwać rozwiązań, które umożliwiłyby wyjście z pozornie beznadziejnej sytuacji i poprawę jakości życia.
Podstawą każdej terapii i nauczania jest dobra komunikacja. Szczególnego wsparcia w tym obszarze potrzebują osoby z głęboką wieloraką niepełnosprawnością. Ograniczone możliwości poznawcze, motoryczne i sensoryczne stanowią bowiem dużą barierę. Jak budować komunikację, aby była szansą na podmiotowość, na realizowanie podstawowych potrzeb oraz rozwój? Jakie są jej kluczowe elementy?
Charakterystyka poszczególnych sfer rozwojowych typowych dla dziecka z niepełnosprawnością intelektualną (NI) pozwala na określenie wstępnych wymagań w stosunku do dziecka w procesie terapeutycznym. Opracowując zakres działań, uwzględnić należy aspekt funkcjonalny uczonych umiejętności, ze szczególnym podkreśleniem mocnych stron i zainteresowań dziecka. Jak to zrobić?
Jakieś 10 lat temu zostałam poproszona o superwizję w pewnym dużym Ośrodku Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczym (OREW) z powodu nasilonych zachowań trudnych niektórych uczniów. Dzięki temu spotkaniu odkryłam zupełnie nowy obszar doświadczeń zawodowych. Obszar, który stał się moją drogą, pasją i, jak dotychczas, największym wyzwaniem. Przedstawię wyniki badań pilotażowych, które pokazują odpowiedź na pytanie zadane w tytule.
Muzyka pozwala nam usłyszeć to, co wspólne i zrozumiałe – naszą wewnętrzną i komunikatywną muzykalność. Artykuł zawiera przykłady sesji muzykoterapii prowadzonej w duchu podejścia Nordoff Robbins, które ukazują rolę zespołowego tworzenia muzyki w społecznej integracji.
Jak budować efektywny program edukacyjno-terapeutyczny osoby z głęboką niepełnosprawnością? Jakie są najważniejsze elementy IPET-u optymalizujące całościową pracę rewalidacyjną z uczniami?
Dzieci z autyzmem (ASD, autism spectrum disorder) i zespołem Aspergera rodzą się bez społecznego „systemu nawigacji” umożliwiającego adekwatne funkcjonowanie w otaczającej rzeczywistości. Nie rozumieją konwencji społecznych, mają problemy z obraniem właściwego kierunku w relacji międzyludzkiej. Wymaga się od nich, by poruszały się w świecie rządzonym przez niepisane zasady, które my rozumiemy intuicyjnie, a one muszą uczyć się ich tak, jak my uczymy się matematyki.
„Też jesteśmy w pracy” - Analiza potrzeb i możliwości dotyczących edukacji i kompetencji zawodowych uczniów niepełnosprawnych na podstawie badań ankietowych przeprowadzanych przez kraje partnerskie projektu pt. „We are at wortk, too.” w programie Erazmus +
Jak budować obszar współpracy w ramach edukacji zdalnej, który nie tylko będzie przysłowiową „kartą pracy” do wypełnienia, ale także warsztatem stymulacyjnym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną z uwzględnieniem ich potrzeb rozwojowych od strony mózgu?
