„Kiedy w rodzinie pojawia się niepełnosprawne dziecko, ojcowie najczęściej dają dyla” – tak w rozmowie z Elżbietą Zakrzewską-Manterys postawę ojców podsumował znany muzyk i pieśniarz Tadeusz Woźniak. Tekst ukazał się w książce Lista obecności w 2011 roku. Pogląd taki funkcjonuje niestety do dzisiaj, może upływający czas i nowe doświadczenia odebrały mu nieco pewności, ale ciągle jest to pierwsze nasuwające się skojarzenie i niemal podstawowa, znana szeroko, ułomność rodzin wychowujących niepełnosprawne dziecko.
Kategoria: Artykuły
Jak efektywnie wprowadzać w szkole ideę edukacji włączającej? Dyrektor szkoły w Łajskach, Marek Tarwacki, przedstawia dobre praktyki ze swojej placówki.
Odporność psychiczna wynika z wielu złożonych postaw i umiejętności, każdą z nich możemy doskonalić na przestrzeni życia, sprawiając, że nasza rezyliencja będzie większa. Za pomocą jakich technik możemy ją budować?
Podejście Emmi Pikler (1902–1984) posiada oddziaływanie głęboko terapeutyczne, mimo że nie zostało stworzone w tym celu. Praca oparta na relacji, byciu w kontakcie, zauważaniu komunikatów i sygnałów płynących od dziecka, czyli postawie, która powinna towarzyszyć wszystkim osobom pracującym z drugim człowiekiem, a tym bardziej każdej metodzie terapeutycznej, pedagogicznej i psychologicznej. Jakie są założenia i praktyczne zastosowanie omawianego podejścia?
Gdy mówimy, możemy wybierać z wielkiego zasobu słów, które znamy, kiedyś usłyszeliśmy bądź przeczytaliśmy. Mamy też szansę na słowotwórstwo. Użytkownik AAC będzie wybierał jedynie ze słów, które ktoś wcześniej dla niego przygotował. Wybór słów do narzędzia do komunikacji to nie lada odpowiedzialność. Jak zrobić to prawidłowo?
Rzadko zdarza się, aby uczeń niemówiący, wymagający wsparcia we wszystkich czynnościach stał się uczniem szkoły ogólnodostępnej z oddziałami integracyjnymi. Ale w przypadku bohatera tego artykułu tak właśnie było. Swoimi spostrzeżeniami i doświadczeniami związanymi z przebiegiem edukacji włączającej podzielili się nauczyciel Janusz Puchałka, Michał oraz jego tata.
Jak zorganizować edukację ucznia niemówiącego? Jak przygotować go do życia w społeczności lokalnej, do uczęszczania do lokalnej szkoły? Warto zajrzeć do The Bridge School. Tam wiedzą, jak to zrobić z sukcesem.
Od kilku miesięcy, nieco w cieniu pandemii, przez środowisko edukacyjne przetacza się burzliwa dyskusja na temat zmian w szkolnictwie specjalnym i poradnictwie, o których mowa w dokumencie Edukacja dla wszystkich – ramy rozwiązań legislacyjno-organizacyjnych na rzecz wysokiej jakości kształcenia włączającego dla wszystkich osób uczących się. Jakie rozwiązania zawiera projekt i co one oznaczają?
Każdy człowiek, również niepełnosprawny, ma prawo do pełnego uczestnictwa i równych szans w życiu społecznym. Edukacja włączająca jest do tego drogą kluczową, gdyż opiera się na ideach humanistycznych. Czym więc jest edukacja włączająca i w jaki sposób jest wdrażana w system polskiej oświaty?
Pedagog specjalny – ta nazwa z pewnością nie zaskoczy nikogo. Jednak wciąż mało osób wie, że za tą gałęzią pedagogiki kryje się przynajmniej kilka specjalizacji. Najogólniej mówiąc pedagog specjalny to jeden z członków zespołu wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. Od stopnia i rodzaju niepełnosprawności ucznia zależy, który dokładnie specjalista będzie z nim pracował. Jaką zatem rolę odgrywa w procesie wspomagania rozwoju oligofrenopedagog i co właściwie kryje się pod tą zawiłą nazwą?
W zamierzchłych czasach opowiadana za pomocą słów. Później w formie pisemnej z pięknymi ilustracjami w tle. We współczesnych latach doczekała się również ekranizacji. Bajka. Pięć liter, które kryją w sobie morze emocji. Nie są to opowieści, gdzie każdy bohater jest prawy, a myśli nieskalane strachem. I w pewnym momencie sam już nie wiesz, czy to fikcja, czy jednak życie. Dokładnie tak myślą dzieci. Są jednak cechy, które znacząco odróżniają bajkę terapeutyczną od tych klasycznych, dobrze znanych nam z dzieciństwa. W tym przypadku wszystko zależy od głównego bohatera. Kubuś z odległej krainy o dziwacznej nazwie ma nie tylko podobne zainteresowania, ale i zmaga się z tym samym problemem, co słuchacz. Jest też mieszkający w kolorowym lesie wesoły skrzat. Lubi on tańczyć, śpiewać i skakać na skakance, ale gdy przychodzi noc, płacze ze strachu, widząc dziwne stworki na drzewach. I tak właśnie, to, co miało być jedynie wymyśloną przez autorkę opowiastką, staje się prawdziwą historią. To nic innego, jak porównanie społeczne, które w rezultacie krok, po kroku ma pokazać dziecku, że istnieje rozwiązanie problemu.
