Kategoria: Artykuły

Czy zdarza się, że Twój uczeń lub podopieczny z niepełnosprawnością intelektualną lub ze spektrum autyzmu nie jest w stanie powstrzymać się przed wykonywaniem określonej czynności, mimo że jego zachowanie budzi dezaprobatę osób z otoczenia? Czy podczas prób przerwania owej czynności, np. uporczywego mycia rąk, zdrapywania naklejki z kolejnego opakowania, sprawdzania, czy drzwi są zamknięte, dotykania jakiegoś przedmiotu, wielokrotnego poprawiania pisanych liter, czy też liczenia w myślach, albo zadawania tego samego pytania itp., uczeń reaguje niepokojem, a może nawet zachowaniami agresywnymi? Jeśli tak, może to oznaczać, że występują u niego zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Jak je zatem właściwie zidentyfikować i odróżnić od innych zaburzeń? Jaka pomoc powinna być udzielona uczniowi zarówno w domu, jak i w placówce? A może niezbędne będzie wsparcie psychoterapeutyczne?

Profesjonalna diagnoza zaburzeń zdrowia psychicznego u osób z niepełnosprawnością intelektualną, w tym z zespołem Downa, dokonywana jest przez zespół specjalistów, takich jak: psychiatra (szczególnie psychiatra dziecięcy), pediatra, psycholog, a także inne osoby mogące udzielić ważnych informacji o pacjencie. Podczas diagnozy stosowane są nie tylko takie metody jak, obserwacja osoby badanej, wywiad z tymi, którzy dobrze ją znają, ale także odpowiednie testy i klasyfikacje zaburzeń zdrowia psychicznego. Jakie zaburzenia psychiczne występują najczęściej i czym się przejawiają?

Zaburzenia depresyjne i lękowe występują szczególnie często wśród osób z NI. Zaburzenia te mogą nie być właściwie rozpoznane mimo obecności typowych objawów, gdyż mogą być błędnie przypisywane symptomatologii związanej z niepełnosprawnością intelektualną. Wczesne rozpoznawanie tych zaburzeń i włączenie interwencji terapeutycznych jest konieczne do zminimalizowania ich negatywnego wpływu na funkcjonowanie osoby z NI. Jak zatem skutecznie je rozpoznać i leczyć?

Jak pracować z ojcem niepełnosprawnego dziecka? Jak pedagog specjalny może pomóc mu przejść przez wszystkie fazy procesu przystosowania się do nowej sytuacji?

Podczas 12-letniego stażu pracy miałam i mam kontakt z wieloma  rodzinami, które stanęły przed problemem, jakim jest niepełnosprawność sprzężona: niepełnosprawność intelektualna i autyzm.  Często poruszane są kwestie związane z relacją ich niepełnosprawnych dzieci z rodzeństwem oraz przyszłości dzieci, gdy zabraknie rodziców lub opiekunów. Poniżej prezentuję case study Karoliny i Macieja wraz z opisem działań, które zostały zastosowane.

Samodzielność to nie tylko umiejętność radzenia sobie bez pomocy innych w zakresie czynności samoobsługowych. To przede wszystkim potrzeba rozwojowa, autonomia, gotowość do podejmowania wyzwań i pokonywania różnych przeszkód. Poniżej prezentujemy praktyczne skrypty, które można użyć w pracy z rodzicami i opiekunami.

Wielu specjalistów jest zdania, iż rodzice osób z niepełnosprawnością intelektualną czy spektrum autyzmu unikają tematów związanych z seksualnością własnych dzieci, a tym samym wspierania tej sfery ich życia. Z pewnością jest ono w jakiejś części prawdziwe, bowiem odnosi się do pewnej grupy rodziców. To po pierwsze. Po drugie, warto zastanowić się, co sprawia, że tak się dzieje?

Na podstawie studium przypadku 11-letniego Tomka1 przedstawiono opis interwencji terapeutycznej w naturalnym środowisku w nurcie behawioralno-rozwojowym.