Czy zdarza się, że Twój uczeń lub podopieczny z niepełnosprawnością intelektualną lub ze spektrum autyzmu nie jest w stanie powstrzymać się przed wykonywaniem określonej czynności, mimo że jego zachowanie budzi dezaprobatę osób z otoczenia? Czy podczas prób przerwania owej czynności, np. uporczywego mycia rąk, zdrapywania naklejki z kolejnego opakowania, sprawdzania, czy drzwi są zamknięte, dotykania jakiegoś przedmiotu, wielokrotnego poprawiania pisanych liter, czy też liczenia w myślach, albo zadawania tego samego pytania itp., uczeń reaguje niepokojem, a może nawet zachowaniami agresywnymi? Jeśli tak, może to oznaczać, że występują u niego zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Jak je zatem właściwie zidentyfikować i odróżnić od innych zaburzeń? Jaka pomoc powinna być udzielona uczniowi zarówno w domu, jak i w placówce? A może niezbędne będzie wsparcie psychoterapeutyczne?
Kategoria: Artykuły
Profesjonalna diagnoza zaburzeń zdrowia psychicznego u osób z niepełnosprawnością intelektualną, w tym z zespołem Downa, dokonywana jest przez zespół specjalistów, takich jak: psychiatra (szczególnie psychiatra dziecięcy), pediatra, psycholog, a także inne osoby mogące udzielić ważnych informacji o pacjencie. Podczas diagnozy stosowane są nie tylko takie metody jak, obserwacja osoby badanej, wywiad z tymi, którzy dobrze ją znają, ale także odpowiednie testy i klasyfikacje zaburzeń zdrowia psychicznego. Jakie zaburzenia psychiczne występują najczęściej i czym się przejawiają?
Zaburzenia depresyjne i lękowe występują szczególnie często wśród osób z NI. Zaburzenia te mogą nie być właściwie rozpoznane mimo obecności typowych objawów, gdyż mogą być błędnie przypisywane symptomatologii związanej z niepełnosprawnością intelektualną. Wczesne rozpoznawanie tych zaburzeń i włączenie interwencji terapeutycznych jest konieczne do zminimalizowania ich negatywnego wpływu na funkcjonowanie osoby z NI. Jak zatem skutecznie je rozpoznać i leczyć?
Jak pracować z ojcem niepełnosprawnego dziecka? Jak pedagog specjalny może pomóc mu przejść przez wszystkie fazy procesu przystosowania się do nowej sytuacji?
Podczas 12-letniego stażu pracy miałam i mam kontakt z wieloma rodzinami, które stanęły przed problemem, jakim jest niepełnosprawność sprzężona: niepełnosprawność intelektualna i autyzm. Często poruszane są kwestie związane z relacją ich niepełnosprawnych dzieci z rodzeństwem oraz przyszłości dzieci, gdy zabraknie rodziców lub opiekunów. Poniżej prezentuję case study Karoliny i Macieja wraz z opisem działań, które zostały zastosowane.
Samodzielność to nie tylko umiejętność radzenia sobie bez pomocy innych w zakresie czynności samoobsługowych. To przede wszystkim potrzeba rozwojowa, autonomia, gotowość do podejmowania wyzwań i pokonywania różnych przeszkód. Poniżej prezentujemy praktyczne skrypty, które można użyć w pracy z rodzicami i opiekunami.
Wielu specjalistów jest zdania, iż rodzice osób z niepełnosprawnością intelektualną czy spektrum autyzmu unikają tematów związanych z seksualnością własnych dzieci, a tym samym wspierania tej sfery ich życia. Z pewnością jest ono w jakiejś części prawdziwe, bowiem odnosi się do pewnej grupy rodziców. To po pierwsze. Po drugie, warto zastanowić się, co sprawia, że tak się dzieje?
Na podstawie studium przypadku 11-letniego Tomka1 przedstawiono opis interwencji terapeutycznej w naturalnym środowisku w nurcie behawioralno-rozwojowym.
Propozycja wsparcia rodzin uczniów z głęboką, wieloraką niepełnosprawnością w Podejściu Skoncentrowanym na Rozwiązaniach
FIlozofia kręgu wsparcia zakłada zbudowanie na poziomie lokalnym najprostszej struktury społecznej (życzliwych ludzi) wokół osoby z niepełnosprawnością intelektualną. W działaniu łączy ich troska o dobrą jakość życia tej osoby i jej osobisty rozwój. W procesie tym swoje miejsce zajmuje zarówno rodzina, jak i środowisko specjalistów pracujących z nią na różnych etapach życia oraz społeczność lokalna. Jak zatem zbudować krąg wsparcia?
W jaki sposób udzielić pomocy rodzicom dzieci z niepełnosprawnością sprzężoną? A może w formie terapii grupowej? Psycholog Milickiego Stowarzyszenia Przyjaciół Dzieci i Osób Niepełnosprawnych dzieli się doświadczeniami i pokazuje, od czego zacząć tworzenie grupy oraz jakie są z tego korzyści.
Jakie są najważniejsze kwestie związane z wychowywaniem dzieci, z których jedno jest osobą z niepełnosprawnością? W artykule autorka prezentuje wyniki badań z zakresu tej tematyki oraz omawia najczęściej występujące problemy. Ponadto przedstawia sposoby wspierania rodziców oraz propozycje książek, które można wykorzystać w pracy z dziećmi mającymi niepełnosprawne rodzeństwo.