Taniec wpływa m.in. na emocje, samocenę, pobudza wyobraźnię, uwrażliwienie na siebie i na innych oraz pozwala na pokonywanie barier w komunikowaniu się, dlatego tak często wykorzystywany jest w terapii. Poniżej prezentujemy ćwiczenie, które w swojej prostocie wykonania jest dobrym przykładem, na to, że można zastosować je w pracy z osobami o różnym stopniu niepełnosprawności intelektualnej.
Kategoria: Artykuły
Kiedyś w rozmowie, jedna z moich koleżanek – superwizorek behawioralnych, powiedziała: „Wiesz, ładnych kilka lat zajęło mi zrozumienie prostej prawdy o naszych uczniach. Że: najpierw jest wczesna interwencja, która trwa zazwyczaj ok. 4–5 lat, potem jest szkoła, która trwa około 18 lat, a potem… zaczyna się ŻYCIE, które trwa całe życie. I to właśnie jest bramka, do której powinniśmy grać w naszej pracy”. Te słowa towarzyszą mi od wielu lat i determinują moje poglądy na terapię i edukację na każdym ich etapie. W artykule przedstawiam zarówno samą koncepcję przygotowania ucznia do dorosłości, jak i przykład jej wdrożenia.
Jak wspierać i podtrzymywać relacje z podopiecznymi w czasie pandemii i po niej? Jak w pracy z uczniem w praktyczny sposób wykorzystać metody komunikacyjne oraz tutoring? Zapraszamy do zapoznania się z pracą w Chrześcijańskiej Szkole Montessori w Gdańsku.
Podopieczni z trudnościami w funkcjonowaniu społecznym, komunikacji czy wykazujący dużą liczbę problematycznych zachowań nie są w stanie wchodzić w satysfakcjonujące relacje z rówieśnikami, Dlatego bardzo ważne jest, aby dorośli modelowali sposób, w jaki dziecko powinno się zachowywać, dawali szanse na przećwiczenie właściwego zachowania, a w efekcie wzmocnili pożądane zachowanie dziecka. Jak zatem przeprowadzić efektywny trening umiejętności społecznych?
Codzienne przetwarzanie napływających z otoczenia bodźców bywa trudne i obciążające dla wielu osób ze spektrum autyzmu. Ich nietypowa wrażliwość, szczególne zainteresowania sensoryczne bądź rozmaite zakłócenia w tym obszarze powodują, że wrażenia ze zmysłów są odczuwane inaczej niż u osoby o typowym rozwoju. To, jak przetwarzamy informacje, pozwala nam interpretować i rozumieć świat, w którym żyjemy. Nietypowo funkcjonujące zmysły znacząco wpływają na to, jak się czują i zachowują osoby ze spektrum autyzmu, mają zatem istotny wpływ na ich rozwój i życie.
Wypalenie zawodowe najczęściej występuje w takich zawodach, które wymagają motywacji wewnętrznej, zaangażowania, zasobów interpersonalnych i dotyczą tzw. pomocy drugiemu człowiekowi. Z tego właśnie powodu wypalenie zawodowe wśród terapeutów specjalnych, których specyfika pracy wymaga wszystkich wyżej wymienionych elementów, może być zjawiskiem bardzo częstym. Czym zatem jest wypalenie zawodowe i jak sobie z nim radzić?
Obcowanie z książką oraz szeroko rozumiane czytelnictwo zajmują znaczące miejsce w praktyce edukacyjno-wychowawczej. Utwory literackie, zarówno dla młodszych, jak i starszych, stanowią źródło wiedzy o otaczającym świecie, są narzędziem do rozwoju potencjału poznawczego, intelektu, kształtują osobowość, a także zaspokajają różnorodne potrzeby. Jakie zatem są założenia bajkoterapii?
Percepcja, uwaga, pamięć oraz kontrola poznawcza to jedne z podstawowych funkcji poznawczych, niezwykle istotnych w funkcjonowaniu człowieka. Warunkują one nabywanie nowych umiejętności, procesy uczenia się oraz radzenie sobie w sytuacjach życia codziennego. U osób z niepełnosprawnością intelektualną są one zaburzone, a rozwój funkcji poznawczych jest nieharmonijny. Jak możemy stymulować ich rozwój?
Poniższy artykuł ma na celu zaprezentowanie działań wspierających integrację sensoryczną (SI), będących elementami tej terapii. Stanowi także bazę bezpiecznych ćwiczeń, jakie mogą być wykonywane z dzieckiem przez terapeutów i nauczycieli niebędących terapeutami SI, oraz inspirację do nowych, atrakcyjnych zadań i ćwiczeń dla specjalistów, którzy są terapeutami integracji sensorycznej.
Artykuł ma na celu przybliżenie indywidualnego systemu komunikacyjnego 15-letniego Norberta – niewidomego użytkownika alternatywnych i wspomagających metod komunikacji (AAC), jednocześnie podkreślając rolę zintegrowanych działań partnerów komunikacyjnych, jako warunku rozwijania systemu komunikacyjnego ucznia. Oparto się na tezie, że każda pojedyncza interakcja buduje nić systemu komunikacyjnego Norberta (Grycman, 2014, s. 17).
Stworzenie książki do komunikacji dla użytkownika AAC to nie lada wyzwanie. Jak poradzić sobie, gdy osoba doświadcza dużych trudności ruchowych i nie ma możliwości wskazywania palcem symboli? Czy da się zrobić książkę dla osoby, która nie widzi funkcjonalnie i nie mówi? Czym są i dla kogo są przeznaczone bezpośrednie, a dla kogo alternatywne metody dostępu?
Zdecydowana większość dzieci otrzymuje wsparcie AAC dopiero po ukończeniu drugiego–trzeciego roku życia. Często dużo później. Dlaczego się tak dzieje i co należy zrobić, aby interwencja AAC była prawdziwie WCZESNĄ interwencją? W artykule chciałabym odpowiedzieć na najczęściej pojawiające się pytania, padające ze strony rodziców, nauczycieli oraz terapeutów małych dzieci ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi.